Spirituele krachtwoorden: acceptatie
Spiritualiteit is een krachtige term die een manier van denken over, voelen en leven in de wereld omvat. Essentieel voor spiritueel leven is mindful denken en ervoor kiezen om de vele verschillende aspecten van het menselijk bestaan en bewuste interactie met anderen en onze omgeving te ervaren. Met een spirituele kijk op het leven kunnen we het goddelijke in het alledaagse zien, het wonderbaarlijke in elke dag en het buitengewone in het gewone. Deze maandelijkse serie zal zich richten op de spirituele kracht van gewone woorden en de concepten die ze vertegenwoordigen. Het woord van deze maand is AANVAARDING.
De alledaagse betekenis van acceptatie
Aanvaarding wordt gedefinieerd als de handeling van het accepteren van iets of iemand: het feit van geaccepteerd worden: GOEDKEURING. We zoeken en streven acceptatie na in onze relaties, onze verlangens, onze beperkingen en onze realiteit. Acceptatie gebeurt dagelijks, in kleine en grote voorbeelden. Maar wat betekent het om geestelijk te accepteren?
Het spirituele in acceptatie
Ik heb een citaat dat ik met mijn klanten deel en dat zal verschijnen in de verschillende artikelen die ik schrijf, op een of ander moment, dat wil zeggen dat niemand zijn karakter laat testen als de dingen goed gaan. Spirituele acceptatie vindt plaats als een openbaring, een plotseling inzicht dat ons een waarheid of begrip laat zien, verwerken en absorberen dat we hebben weerstaan, genegeerd of niet begrepen.
Spiritueel zijn met dit concept betekent constant beoordelen wat we op een bepaald moment in ons leven moeten accepteren en dan proberen om met dankbaarheid naar die acceptatie te gaan. Deze verschuiving is niet altijd gemakkelijk als je misschien beperkingen, verliezen of verschillen moet accepteren die je gescheiden houden van mensen met wie je contact wilt maken.
Niemand van ons ontsnapt aan de veranderingen die veroudering met zich meebrengt, maar al te vaak verzetten we ons tegen deze verandering in ons nadeel, en vaak wordt het een oorzaak van letsel of ziekte. Ik was vroeger een fervent basketballer en speelde zo vaak als ik kon tijdens mijn studie en tot ver in de dertig. Ik bleef stabiel op een bepaald niveau tot een wedstrijd toen ik 36 was. Ik bewaakte een veel jongere speler wiens vaardigheden erg op die van mij leken. Tijdens het spelen merkte ik dat ik een pas kwijt was en realiseerde ik me ineens dat het een blijvend verlies was.
Ik werkte toen voor een grote universiteit, dus er werden vrijwel de hele dag ophaalspellen gespeeld in een van de sportscholen. De sportschool had 8 verschillende banen, die spelers konden herkennen aan letters. Het A-veld had de beste spelers, zelfs enkele schoolspelers speelden op dat veld; het was gemakkelijk voor mij om te accepteren dat ik niet op dat veld kon spelen. Op mijn hoogtepunt zou ik de 9 . kunnen zijneof 10espeler op het B-veld en de beste speler op het C-veld. Op de dag dat ik me realiseerde dat ik mijn stap kwijt was, moest ik accepteren dat ik in de toekomst een mid-level speler op de C-baan zou worden.
Ik ontmoet klanten op zeer moeilijke momenten in hun leven, en verlies is een veel voorkomend thema - een verloren baan, een verloren relatie of het verlies van een geliefde. Wat acceptatie in deze situaties tot een uitdaging maakt, is de gemeenschappelijke factor dat het verlies buiten hun controle heeft plaatsgevonden. Het bedrijf waarvoor ze werkten werd slecht beheerd, moest ze laten gaan of sloot onmiddellijk, een goede vriend verhuisde ver weg en koos ervoor om geen contact meer te houden, of een geliefde stierf onverwachts. Spiritualisering van acceptatie betekent erkennen dat een verlies een noodzakelijke verandering is die we nodig hebben voor zielsgroei.
Het meest voorkomende verlies voor mij is door relaties. Ik heb wat achtergelaten en ik ben achtergelaten. Sommige van degenen waar ik degene was die achterbleven, waren niet erg moeilijk te accepteren, maar een paar waren buitengewoon pijnlijk, maar na verloop van tijd ontdekte ik dat hoe eerder en dieper ik het verlies accepteerde, hoe sneller en dieper mijn genezingsproces was. Echte acceptatie van verlies is een essentieel onderdeel van genezing en het is nooit gemakkelijk om te omarmen, maar vasthouden aan het verlies wordt na verloop van tijd zelfdestructief.
We zijn allemaal vergelijkbaar en verschillend in veel opzichten, maar niet in dezelfde mate. Het is de mate van onze gelijkheid en ons verschil die ervoor zorgt dat we geaccepteerd of afgewezen worden, op kleine en grote schaal of met verschillende gradaties van intensiteit. Jezelf accepteren kan een levenslange uitdaging zijn als wie je bent nogal verschilt van de meerderheid.
Door de jaren heen heb ik mensen ontmoet met een aantal diepgaande verschillen in hun seksualiteit in vergelijking met de heteroseksuele norm, zelfs binnen de heteroseksuele groep. Homoseksualiteit is de meest voorkomende uitbijter en vertegenwoordigt over het algemeen minder dan 10% van de bevolking. Elke hoop op acceptatie in de wereld begint met acceptatie van binnenuit, wat erg moeilijk kan zijn als een negatief standpunt over homoseksualiteit werd gevormd voordat de persoon zijn of haar seksuele geaardheid identificeerde, wat niet ongebruikelijk is voor mensen die opgroeien in bepaalde religieus georiënteerde huishoudens of verenigingen.
Spiritueel zijn over een alledaags concept betekent in feite dat concept omarmen waar het onze angst raakt. Spiritueel gesproken wil ik niet alleen maar acceptabel moeilijke ervaringen in mijn leven accepteren, ik wil ze spiritueel begrijpen en die kennis gebruiken om door elke verandering positief te groeien. Het is waar dat wanneer we eindelijk iets accepteren, we verder kunnen gaan en ons opnieuw kunnen oriënteren op geluk, dat zal komen in de vorm van een andere baan, nieuwe vriendschap of winst door het verlies, zelfs de dood van een geliefde een.
Acceptatie is de laatste fase van de vijf fasen van rouwverwerking, het proces voor het omgaan met alle belangrijke verliezen. We hoeven niet per se een fase over te slaan door beter te zijn in acceptatie, maar we kunnen veel minder tijd besteden aan ontkenning, woede, onderhandelen en depressie als we begrijpen dat het uiteindelijke genezingsdoel acceptatie is. Dit werk is bijzonder moeilijk, en ironisch genoeg spiritueel wanneer je moet accepteren dat een ouder of kind ongezond voor je is om in de buurt te zijn en je ze uit je leven nodig hebt of een relatie die in het begin fantastisch was, niet langer de liefdesenergie heeft die jou en de ander met elkaar verbonden.
Het moeilijkste van alles kan het werk zijn om erachter te komen wie we zijn, ons realiserend dat wanneer we een goed idee krijgen van onze kernidentiteit dat we HEEL anders zijn dan de meeste mensen om ons heen en dat we door de meerderheid zullen worden afgewezen, waardoor ze zich ongemakkelijk voelen , of ze zullen ons een ongemakkelijk gevoel geven. Het enige dat ik zeker weet, is dat de kern van elke spirituele acceptatie die ik in mijn leven heb moeten verwerken, twee consistente gevoelens zijn, eerst opluchting, dan … vrede.
