Sonic Frontiers Review: knokkel omhoog en pak die ringen (PS5)
Sonic Grenzen is de nieuwste poging van SEGA om Sonic bij te werken en naar een heel nieuw publiek te brengen op de huidige generatie consoles. Velen van ons zullen de afgelopen twee decennia ooit een Sonic-game hebben gespeeld, maar dit vertegenwoordigt een verandering in het idee van de side-scrolling capriolen van de eerste paar iteraties, naar een nieuwe en ambitieuze open-wereldversie die niet altijd leveren wat het belooft.
Sonic Grenzen speelt zich af in een onbekende wereld voor de bekende cast en crew van personages, en het wordt aan Sonic overgelaten om erachter te komen wat er aan de hand is, waarom we hierheen zijn vervoerd en hoe hij zijn vrienden kan redden van het ietwat vreselijke lot van een digitale bouwen in een echte wereld, niet in staat om iets voor zichzelf te doen.
Verwant: A Plague Tale: Requiem Review: A Tale of Sibling Love with Rats and Fire (PS5)
Het idee van de game is eenvoudig en het verhaal minimaal, zoals meestal het geval is bij Sonic-games, maar in eerdere versies zouden de gameplay en levels dit altijd goedmaken, maar dit keer is dat niet het geval.
Je zult een aanzienlijke hoeveelheid tijd besteden aan het rondrennen op een van de vier belangrijkste 'open-zone'-kaarten, waarbij je verschillende items oppakt van de beroemde ringen, zaden om je kracht en verdediging te vergroten, en een verzamelobject dat afhankelijk is van de kaart waarmee je u om uw gestrande landgenoot te helpen. Naast deze drie krijg je ook de taak om Koco's, de bewoners van het eiland, te vinden en ze naar hun ouderen te brengen in ruil voor het vergroten van je snelheid of belcapaciteit.
Sonic Frontiers - Rennen en rennen
De kaarten binnen Sonic Grenzen voelen zich grotendeels leeg, met verschillende kleine uitdagingen om te voltooien om de kaart te ontgrendelen, subbazen om te verslaan die je zullen belonen met sleutels en versnellingen om de kluizen te ontgrendelen, en de vreemde normale vijandelijke ontmoeting die geen enkele uitdaging biedt. Terwijl we de kaart bespreken, is er geen ontkomen aan de vreselijke grafische pop-in waar de game last van heeft. Je rent door de grote open werelden en ziet constant platforms, rails, bomen, uitdagingen enz. schijnbaar uit het niets verschijnen, wat het plannen van een route frustrerend en vermoeiend kan maken.
De kluizen en het einde van de kaartbazen zijn een van de verlossende kenmerken van het spel, waarbij de kluizen digitale werelden zijn waar je naartoe reist in cyberspace en die qua levelontwerp doen denken aan de eerdere games. Kort, snel, meestal side-scrolling of op rails en gewoon geweldig om te proberen alle doelen in één keer te voltooien.
Verwant: Evil West Review – Stijl EN inhoud (PS5)
De bazen voor elk van de vier kaarten zijn gigantische Titanen die je moet verslaan om verder te komen. Zodra je alle smaragden hebt verzameld die je in Super Sonic verandert, verandert de soundtrack in een heavy metal-thema en vlieg je rond om deze enorme wezens te verslaan. Het geheel voelt erg Dragon Ball-achtig aan, en ik merkte dat ik wenste dat er tijdens het spel meer exemplaren van deze Titans waren.
Die-hard fans van Sonic zullen het geweldig vinden Sonic Grenzen , en hoe langer ik het speelde, hoe meer het op me groeide, toegegeven, maar voor een spel dat door SEGA wordt aangeprezen als een gamechanger en een die de manier waarop we over Sonic denken zal veranderen, schoot het ongetwijfeld tekort.
Sonic Grenzen werd gespeeld en beoordeeld op een code geleverd door Indigo parel .
Volg ons voor meer entertainmentverslaggeving op Facebook , Twitteren , Instagram , En YouTube .
