Alchemie en creativiteit

Wat bekend staat als Het Grote Werk in de Alchemie wordt voorgesteld als het proces van de transmutatie van lood in goud. De alchemist werkte aan zijn alambiek en hield meesterlijk toezicht op de transformatie van lood in tin, tin in ijzer, ijzer in koper, koper in zilver en zilver in goud. De documentatie van de alchemisten over deze stadia van transformatie is zeer complex en mysterieus, en het is duidelijk dat, wat ook waar mag zijn, dit proces van het Grote Werk met de grootste ernst en respect werd bekeken.

De fundamentele uitdaging die een alchemist in deze taak aanging, is die van het transformeren van een substantie van weinig of geen waarde in een van de allerhoogste waarden. In sommige gevallen gebruikte de alchemist zelfs geen lood als zijn prima materia, maar begon hij met een rottend basismateriaal, zoals uitwerpselen of rottend vlees! De taak was om het goddelijke te extraheren, te zuiveren en te destilleren uit de startersubstantie en alles te verbranden dat zijn perfectie verdunde zonder het op enigerlei wijze te schaden.

Er is enige reden om aan te nemen dat alchemisten inderdaad dit soort chemische experimenten uitvoerden, want de moderne wetenschap heeft inderdaad haar wortels in de activiteiten van deze pioniers. Velen hebben echter beweerd dat de echte waarde van het alchemistische schrijven over het Grote Werk niet ligt in zijn bijdrage aan de wetenschap, maar in zijn bijdrage aan spiritualiteit.

Psychoanalyticus Carl Jung geloofde niet dat de alchemisten de ontwikkelingen van transformerende stoffen in bekers en alambiken vastlegden, omdat ze vaak expliciet schreven: Ours is not thegemeenschappelijkgoud. Dit houdt in dat de waarde van hun product niet in aardse termen te meten was.

Jung nam toen aan dat hun aspiraties niet materieel waren, en dat hun valuta spirituele of buitenaardse waarde verschafte, in plaats van financiële. Het was Jungs conclusie dat de alchemisten - bewust of onbewust - schreven over de stadia van transformatie die plaatsvinden in de psyche en het menselijke energieveld. Simpel gezegd, ze schreven over het proces vansublimatie.

De magie van water

Sublimatie - dat wil zeggen, omsubliemiets - is een psychologisch proces van verheffing. Sublimeren is het optillen of verheffen van psychische energie naar een hoger bewustzijnsniveau. We doen dit de hele tijd met onze vleselijke instincten, krachtige emoties of primitieve impulsen.

Angst, agressie en verdriet worden vaak gesublimeerd in gerichte energie of gedrevenheid, terwijl we deze krachtige emoties omzetten in de brandstof die ons voortstuwt naar wat we willen. Wrok, wanneer we het niet zijn zin geven, kan worden gesublimeerd in mededogen, waarbij de energie zich op een hoger niveau kan ontladen.

Zich onthouden van voedsel is een oude techniek van sublimatie, omdat de psychische lading die wordt gegenereerd door het onderdrukken van de eetlust uiteindelijk wordt getransmuteerd, waardoor een verhoogde staat van bewustzijn wordt veroorzaakt.

Dit proces van sublimatie wordt vertegenwoordigd in de oude hindoeïstische leerstellingen van Kundalini yoga. Een opgerolde slang - de oorspronkelijke levenskracht - bevindt zich in de lagere chakra's. Het doel van deze yoga is om deze kracht van de lagere, meer primitieve en vleselijke energiecentra naar de hogere spirituele te tillen.

Op deze manier worden we idealiter bevrijd van de slavernij van verlangen, eetlust en gehechtheid aan wereldse genoegens in de bevrijding van spirituele extase en wijsheid. Een slang is echter een krachtig roofdier en het ontketenen van deze kracht kan buitengewoon gevaarlijk en destructief zijn als er niet goed mee wordt omgegaan.

Boekrecensie: Blijf doorgaan - De kunst van volharding door Joseph M. Marshall III

Elk artistiek of creatief proces is fundamenteel alchemistisch, aangezien het de sublimatie is van de gewone ervaring tot een perfecte vorming van Schoonheid. Degrondstofin dit geval is dat de gewone, alledaagse emotie van de kunstenaar. Deze grondstof heeft natuurlijk voor niemand waarde, want het gaat om niets dat aan zichzelf wordt overgelaten. In de handen van de alchemistische kunstenaar kunnen de emoties van het individu echter worden verheven en gesublimeerd tot een kunstwerk dat namens de hele mensheid spreekt en zelfs de loop van de geschiedenis kan veranderen.

Een boek, schilderij, lied of film heeft de kracht om het traject van de menselijke beschaving vorm te geven op een manier die geen enkele politieke toespraak ooit kan benaderen, want kunst spreekt rechtstreeks tot het hart in de taal van de geest. De kracht van kunst is dat - zelfs in een periode waarin er in het openbaar heel weinig aandacht wordt besteed aan het belang van schoonheid - de duurste handelswaar die te koop is, schilderijen en standbeelden zijn van onze meest geliefde kunstenaars, en de duurste plaatsen om te kopen. leven zijn die met de meest majestueuze architectuur en de grootste culturele attracties.

Zelfs de Sixtijnse Kapel is echter gebouwd op de waardeloze leiding van de prozaïsche emotie van een gewone man.

De alchemisten verdeelden het transformatieproces in zeven fasen. Deze zeven fasen hebben hun uitvloeisel in het artistieke proces.

1. Calcineren

Tijdens het calcineren,grondstofwordt in brand gestoken en in de as gelegd. Dit is een zuiveringsproces, waarbij onzuivere verbindingen worden geëlimineerd. Deze fase vertegenwoordigt de echte ervaring die een kunstwerk heeft geïnspireerd. De kunstenaar is in brand gestoken en de ervaring in de echte wereld heeft misvattingen, waanideeën of fantasieën weggebrand. Deze vuurproef levert de zandkorrel die kan worden veranderd in een parel van wijsheid.

2. Ontbinding

In de tweede fase dompelt de Alchemist de as onder in water om op te lossen. Dit vertegenwoordigt een overgave van de bewuste wil in het creatieve werk. In deze fase laten we onze inspiratie gaan waar ze wil, zelfs als we niet begrijpen hoe het zou kunnen werken of wat het zou kunnen betekenen. Net zoals water vloeibaar en vormloos is, maakt de kunstenaar zich in deze fase geen zorgen over grenzen of grenzen. Het hoeft niet logisch te zijn; het hoeft ons alleen maar naar binnen te trekken.

3. Scheiding:

Dit is een fase van zeven en filteren. Tijdens Separation isoleren de Alchemist en de kunstenaar wat het waard is om gered te worden en gooien ze weg wat onbruikbaar is.

4. Conjunctie

Tijdens deze fase was de alchemist in staat om de eerste organische verbinding te creëren, dat wil zeggen, de ongelijksoortige elementen die tot één geheel werden verzameld. In het artistieke proces kan dit de eerste versie van het stuk manifesteren, of in ieder geval de eerste keer dat een glimp van holisme wordt waargenomen. Het is niet langer een willekeurige kleur, maar een schilderij van iets. Het is geen chaotisch geluid meer, want er komt zoiets als een coherente melodie door.

Zen-wijsheid in tijden van crisis

5. Fermentatie

Deze fase zorgt voor een toename van de potentie door rotting of ontbinding. Net zoals alcohol zijn kracht krijgt door een soort bederf, zo wordt een kunstwerk verheven door gisting. In deze fase rijpt en concentreert de kunstenaar het stuk door delen van het werk te laten sterven. Soms moet je je favoriete onderdelen op de vloer van de uitsnijderij achterlaten om het werk heel te laten worden; of zoals de grote schrijver, William Faulkner zei, je moet je lievelingen kunnen doden.

6. Distillatie:

In deze fase werd de substantie herhaaldelijk gekookt en werd de condensatie opgevangen. Het ultieme product is een sterk geconcentreerde essence. Hier verfijnt en zuivert de kunstenaar het stuk, dat op minutieuze details na grotendeels compleet is. Dit is de fase van het perfectioneren van de kleine bloemen die een werk van uitzonderlijke schoonheid maken.

7. Coagulatie

Coagulatie - samenkomen - is de ultieme fase van het Alchemistische Grote Werk en de voltooiing van de schepping. Hier zijn we getuige van het wonder van sublimatie, want onze oorspronkelijke impuls is zowel waarneembaar als totaal onherkenbaar in de alchemistische schat die voor ons schijnt.