Als serie, Opvolging was een fascinerende show om te volgen toen het vorm kreeg. Gedurende seizoen één werd duidelijk dat dit een moeilijk verhaal was met nog hardere personages, van wie er maar weinig echt sympathiek te noemen waren. Het drama vond echter zijn houvast en na drie seizoenen zijn de Roy's misschien nog steeds niet zo aardig, maar het is gemakkelijker voor ze te begrijpen en te voelen. Terwijl het vierde en laatste seizoen zich voorbereidt om deze week op HBO te verschijnen, is het moment aangrijpend. Zal dit complexe drama de zaken tot een elegant einde brengen? Laten we genieten van de rit.

Opgemerkt moet worden dat ik een screener van ontving Opvolging seizoen 4, aflevering 1 voor beoordelingsoverwegingen. Deze recensie is dus alleen gebaseerd op die aflevering.

Nu we ons weer bij Clan Roy voegen, hangt het drama van de tumultueuze finale van vorig seizoen zwaar in de lucht. Logan (Brian Cox) probeert een verjaardag te vieren terwijl hij een vlotte aankoop van Pierce Global Media regelt. De afwezigheid van zijn kinderen is echter overduidelijk, waardoor Tom (Matthew Macfayden) en Greg (Nicholas Braun) in de wind draaien.

Lees ook: The Last of Us Review: een aanpassing van videogames op expertniveau

Ondertussen gaat het ook niet helemaal goed met de broers en zussen van Roy, omdat ze niet alleen hun zwakke relatie proberen vast te houden, maar ook hun groeiend individualisme uitoefenen. Vooral Shiv (Sarah Snook) worstelt om haar plek te vinden terwijl de wereld die ze kent onder haar vandaan valt. Hetzelfde kan ook gezegd worden voor Roman (Kieran Culkin) terwijl hij worstelt om vrede te sluiten met alle verandering die ze hebben gezien. Vanaf het begin beheert het seizoen het onwaarschijnlijke. Het verheft Opvolging vanuit acteerperspectief. Deze serie heeft zich lang geleden gevestigd als een masterclass in performance. Sinds het eerste seizoen hebben deze acteurs deze personages gemaakt - die vaak het minst sympathiek zijn - trekt het publiek vier seizoenen lang terug. Dit is zeepachtig, dramatisch, op karakters gebaseerd kijken op zijn best.

Terwijl het laatste seizoen in de ether komt, hangt er een overkoepelende tragedie in de lucht. Hoewel het publiek in sommige van deze personages, Tom en Greg in het bijzonder, een pijnlijke menselijkheid heeft zien doorschijnen, zijn de Roy's keihard. Hoewel ze gevoelens hebben, laten ze die niet zien. Gevoelens zijn een verplichting.

Het lijkt er echter op dat zelfs de Roy's worstelen met alles wat er gaande is. Er hangt een onuitgesproken maar schrijnende pijn over deze aflevering. De prestaties zijn over de hele linie traditioneel goed. Tegelijkertijd bereiken Snook en Cox nieuwe niveaus in hun vermogen om het onuitgesprokene kracht te geven. Deze familie spreekt misschien nog niet over hun gevoelens, maar ze verbergen ze niet meer. Dit wordt het pijnlijkst duidelijk wanneer Tom en Shiv de toestand van hun huwelijk bespreken in de slotminuten van de première. Alle wreedheid, de ijzigheid van Toms verborgen kwetsbaarheid vliegt het raam uit. Er zijn dingen kapot in dit huwelijk, maar dat betekent niet dat ze geen gevoelens voor elkaar hebben. De scène is een beste carrière voor Snook in het bijzonder, die niveaus bereikt die we tot nu toe niet van Shiv hebben gezien. Er is een gevoel van finaliteit in deze onuitgesproken momenten terwijl het drama in slechts tien korte weken naar zijn finale snelt. Ondanks al het drama van de drie voorgaande seizoenen, is de kloof binnen de familie nog steeds groot. Nu de eerste aflevering ten einde loopt, voelt het als een monumentale onderneming om het fascinerende, maar beslist gecompliceerde verhaal tot een einde te brengen. Laten we kijken waar het vanaf hier naartoe gaat!

8/10

Volg ons voor meer entertainmentverslaggeving op Facebook , Twitteren , Instagram , En YouTube .