Joaquin Phoenix 'Joker liet zich inspireren door een Batman-citaat uit 1989
Een van de meest iconische citaten van Jack Nicholson is van 1989 Batman Heb je ooit met de duivel gedanst in het bleke maanlicht,. Dertig jaar later speelde Joaquin Phoenix' Joker dit moment letterlijk opnieuw.
Hollywood is getuige geweest van verschillende A-List-acteurs die de rol van de klassieke Joker op zich hebben genomen. Maar slechts enkelen slaagden erin een tijdloos meesterwerk af te leveren. Jack Nicholson, Heath Ledger en Joaquin Phoenix zijn de meest vereerde Jokers wiens portretten ons stormenderhand veroverden. Elke iteratie creëerde een aantal iconische momenten en liet huiveringwekkende citaten vallen. Degene waarover in dit artikel wordt gesproken, inspireerde uiteindelijk de 2019 Joker . Met enkele aanpassingen kon Arthur Fleck van Phoenix een geheel nieuwe route inslaan.
Nicholson leverde deze regel af tijdens zijn bezoek aan het huis van Vicky Vale. Het vinden van Bruce Wayne op de locatie had de Joker niet alleen verrast, maar ook teleurgesteld. Het leidde tot een uitwisseling van slagen van beide kanten, wat de Joker ertoe bracht deze beroemde woorden uit te spreken.
Met gedanst met de duivel verwees Jack Napier naar het gemeenschappelijke lot van hem en Bruce Wayne. Zowel hun verleden als hun duistere lot waren met elkaar verbonden, wat resulteerde in hun transformatie in Joker en Batman. Bruce groeide op om Batman te worden, die misdaden bestreed, nadat zijn ouders, Thomas en Martha Wayne stierven door toedoen van Jack Napier. Evenzo werd Jack de beruchte Joker nadat hij in een container met chemicaliën was gevallen terwijl hij tegenover Batman stond. Dansen met de duivel betekende dat je geen controle had over het lot, behalve dat je erin meeging.
Nu nam regisseur Todd Phillips deze regel en verdraaide deze om zich aan te passen aan het achtergrondverhaal van Arthur Fleck. In het geval van Arthur Fleck was het niet het lot, maar zijn strijd tegen zijn duisternis en de samenleving die hem ertoe brachten de Joker te worden. Hij worstelde met een psychische aandoening en onderdrukt worden door de wrede samenleving dreef hem alleen maar verder naar de rand. In plaats van met zijn toestand om te gaan, werd Arthur gedwongen zijn gevoelens en gedachten op te kroppen.
Hij was slechts één trigger verwijderd van het afdalen in complete waanzin. Uiteindelijk, in plaats van te proberen erbij te horen, omhelsde Arthur zijn duistere zelf en danste ermee. De trap af dansen was zijn manier om zijn ware zelf te accepteren en zijn nieuwe identiteit als de onvoorspelbare en roekeloze Joker te verwelkomen. Hij ontsloot de duivel in hem en vierde het moment.
