Cary Bates praat over Superman, The Flash en meer (EXCLUSIEF)

Als je in de jaren 70 DC Comics las, hoorde je ongetwijfeld de naam Cary Bates. Hij was bijna tien jaar de schrijver van Superman en The Flash. Hij schreef Superman van Action Comics 354 in 1967 tot Action Comics 581 in 1986. Hij schreef ook The Flash from The Flash 179 in 1968 tot The Flash 350 (zijn laatste nummer voordat de titel opnieuw werd opgestart vanwege Crisis on Infinite Earths) in 1985. Hij begon op 13-jarige leeftijd met het pitchen van cover-ideeën voor DC Comics en werd op 17-jarige leeftijd door Mort Weisinger aangenomen als schrijver. Onlangs kreeg ik de kans om interview hem via e-mail. De inhoud van die uitwisseling vindt u hieronder:

Cary Bates (links) en Elliot S Maggin

Om dit interview te beginnen, wil ik je een vraag stellen die ik aan iedereen stel: hoe ben je in strips terechtgekomen? Wat sprak je aan in de wereld van stripboeken?

Het was de tv-serie van George Reeves waardoor ik al op zeer jonge leeftijd verslaafd raakte aan Superman. Toen ik eenmaal kon lezen, werden Superman-strips mijn belangrijkste focus.

George Reeves als Superman

Je begon stripcovers voor DC te pitchen toen je 13 was. Hoe ging je dat doen? Wat deed je besluiten dat je dat wilde?

In die tijd begon alles met het omslagidee. Mijn vroege ambities waren om kunstenaar te worden, dus ik zou ruwe schetsen van originele omslagideeën leveren. Het was voor iedereen bij DC duidelijk dat mijn kunstwerken waardeloos waren, maar zowel Mort als Julie (ik diende opmerkingen in bij hen beiden) erkenden dat sommige van mijn ideeën best goed waren. Ze zouden dan aan professionele artiesten geven om opnieuw te tekenen (meestal Curt Swan of Neal Adams), en vervolgens een schrijver toewijzen om een ​​bijbehorend script te leveren. Hoe dan ook, uiteindelijk drong het tot me door dat ik een schrijver moest zijn, geen kunstenaar.

Superman #167, zijn eerste omslag ingediend bij DC (opnieuw getekend door Curt Swan)

Je eerste redacteur was Mort Weisinger. Zoals de meesten in de stripwereld weten, was het niet gemakkelijk om voor hem te werken. Hoe heeft dat je kijk op strips en het vak beïnvloed?

Hij was veeleisend en kon soms een lul zijn, maar omdat ik zo jong was toen ik voor hem begon te schrijven, had ik niemand anders om hem te vergelijken, tenminste tot Julie, voor wie ik een paar jaar later begon te schrijven. Toch konden Mort en ik het grotendeels goed met elkaar vinden en we hielden contact lang nadat hij met pensioen ging tot aan zijn dood in 1978.

Mort Weisinger

Vanwege de status en invloed van Weisinger waren de eerste boeken waaraan je ooit hebt gewerkt in de Superman Family of books (inclusief Action Comics en Superman). Heb je ooit enige druk gevoeld van de redactie of de fans over een onervaren schrijver die begon in strips en een van de beroemdste stripboekpersonages aller tijden schreef?

In die tijd waren er maar twee tienerschrijvers in DC, ik en Jim Shooter, die nog jonger was dan ik. Omdat we allebei in de staten van het Midwesten woonden en onze scripts naar binnen stuurden, waren we niet in de buurt om te worden blootgesteld aan kantoorfeedback, behalve die van Mort. Toen mijn eerste verhalen in 1967 begonnen te verschijnen, was Mort nog maar net begonnen met het toestaan ​​van schrijvers- en artiestencredits in zijn boeken. Dus hoewel veel lezers mijn naam toen zagen, konden ze op geen enkele manier weten hoe oud (of jong) ik was.,

Jim Shooter

Je onderschrijft publiekelijk het idee van een cover first-methode voor het vertellen van verhalen, die je hebt geleerd van zowel Weisinger als de beroemde stripredacteur Julius Schwartz. Waarom onderschrijf je die manier van verhalen vertellen (of in ieder geval tijdens het hoogtepunt van je carrière)?

Het is gewoon de manier waarop het toen werd gedaan. Geen probleem voor mij, want ik was altijd al bedreven geweest in het bedenken van omslagideeën die het soort meeslepende haken hadden waar Mort en Julie altijd naar op zoek waren.

Julius Schwartz

Je was bijna 2 decennia de belangrijkste schrijver voor Action Comics, Superman en The Flash. Hoe heb je het voor elkaar gekregen om decennia lang elke maand deze drie series te schrijven, en verhalen voor andere boeken? Kreeg het jarenlang elke maand oud schrijven voor dezelfde twee karakters?

Superman en Flash waren nooit saai voor mij, omdat ze altijd mijn twee favoriete personages waren geweest. Wat betreft het balanceren en onderhouden van een algehele output, wisten alle stripboekfreelancers hoe belangrijk het was om een ​​vertegenwoordiger te hebben als iemand die maand na maand opdrachten kon inleveren zonder deadlines te overschrijden.

De Flash 350 (kunst door Carmine Infantino)

Hoe ben je uiteindelijk The Flash gaan schrijven? Was het iets waar je om vroeg of werd het je gegeven?

Het allereerste verhaal dat ik voor Julie schreef was het baanbrekende Flash: Fact or Fiction #179 (dat het concept van Earth-Prime introduceerde). Daarna maakten een aantal schrijvers (Mike Friedrich, Len Wein, zelfs Bob Kanigher, auteur van Flash's Silver Age-oorsprong) verhalen tussen mijn nummers door. Maar tegen 1971 denk ik dat Julie genoeg van mijn werk had gezien om te besluiten dat ik de gokkast had verdiend als de reguliere Flash-schrijver.

De flits 179 (kunst door Ross Andru)

Had je al bestaande ervaringen met The Flash voordat je ging hardlopen, of ging je er blindelings op in?

Was altijd een fan van de strip sinds de eerste Showcase-run in 1956, evenals een grote bewonderaar van Carmine's kunstwerken. Helaas had Carmine, tegen de tijd dat ik het personage begon te schrijven, de tekentafel verlaten om de uitgever van DC te worden. Zoals je weet, werd die gemiste kans jaren later eindelijk opgelost toen Carmine het boek in 1980 hervatte.

Showcase 4 (kunst van Carmine Infantino)

Je werkte met Carmine Infantino aan veel van je Flash-verhalen. Heeft het werken met de mede-bedenker van het personage invloed gehad op de manier waarop je aan de verhalen hebt gewerkt?

Het was zeker een kick om eindelijk de Flash te schrijven met Carmine Infantino die de kunst weer in handen had. Tegen die tijd was ik al meer dan tien jaar bezig met het boek, dus hij vertrouwde erop dat de scripts in goede handen waren en dat we een goede werkrelatie hadden. Hoewel ik moet toegeven dat als iemand de 13-jarige Cary Bates op een dag had verteld dat ik met Carmine Infantino aan de Flash zou werken, ik het nooit had geloofd.

Carmine Infantino

Heb je een bepaald favoriet nummer van The Flash dat je hebt gemaakt?

Dat zou de dubbele Flash # moeten zijn 300 , 1981: Een Flash-odyssee.

De Flash 300 (kunst door Carmine Infantino)

Zoals vrijwel elke Flash-fan weet, heb je de gewaagde beslissing genomen om Iris West te vermoorden. Wat maakte dat je dat deed? Was het een redactioneel mandaat, was het jouw idee, of wat?

Die verhaallijn werd geïntroduceerd toen Ross Andru de Flash-editor was. Het was absoluut een redactionele beslissing om het boek door elkaar te schudden, aangezien de verkoop tegen die tijd aan het wegzakken was, maar ik weet niet zeker of het Ross' idee was of iemand die boven hem stond.

Ross Andru

Toen The Flash ten einde liep, schreef je The Trial of the Flash. Waarom heb je besloten dat Flash zijn run zou beëindigen met een rechtszaak die eindigde in zijn veroordeling in plaats van een beslissende eindstrijd?

De verhaallijn van de proef was al begonnen toen DC me in het geheim op de hoogte bracht van de naderende ondergang van Flash via de aanstaande Crisis-crossover. Omdat ik nu een tikkende klok had, waren mijn twee keuzes om ofwel de plotlijn van de proef in te korten en te proberen een andere verhaallijn vóór Crisis te proppen, of de proefplot-threads uit te breiden zodat ze rechtstreeks naar de Crisis leidden. Ik koos voor het laatste.

The Flash #323 (kunst door Carmine Infantino)

In The Flash #250 heb je samen met Irv Novick de Golden Glider gemaakt. Begon het personage als haar eigen schurk die toen verbonden was met Captain Cold, of had je het idee om Captain Cold een zus te geven en van daaruit te werken?

Zoals ik me kan herinneren, zou Golden Glider altijd de zus van Capt. Cold zijn. Ik denk dat dat een idee van Julie was.

De Flash 250 (kunst door Rich Buckler)

In The Flash #286 heb je samen met Don Heck Rainbow Raider gemaakt. Wat bracht je op het idee om een ​​slechterik te maken op basis van het kleurenspectrum?

Julie en ik zijn opgegroeid in een Flash Rogue-galerij vol schurken die bedreven waren in het bewapenen van dingen als spiegels, kou, hitte, magie, boemerangs, enz., Julie en ik dachten dat de gimmick met het kleurenspectrum het potentieel had om een ​​waardevolle toevoeging te zijn.

The Flash 286 (kunst door Don Heck)

Je hebt vaak met Curt Swan aan Superman gewerkt. Hoe was het om met zo'n invloedrijke Superman-artiest te werken terwijl je werd geregisseerd door zo'n invloedrijke Superman-editor?

Net als bij Carmine on the Flash, was het tekenen van mijn Superman-scripts door Curt een droom die uitkwam. In de jaren nadat ik in 1971 naar New York was verhuisd, zat ik af en toe op kantoor op de dagen dat hij uit Connecticut kwam met de voltooide potloden voor een van mijn verhalen. Zijn pagina's overtreffen altijd mijn verwachtingen, en zijn vriendelijke woorden voor mijn werk hebben alleen maar bijgedragen aan mijn inspanningen om scripts te leveren die zijn talenten zouden laten zien. Wat betreft mijn reacties op Mort, ik meen dat dat in een eerdere vraag is behandeld.

Kortzichtige Zwaan

Had je een soort fanboy-karakter toen je met de artiesten werkte en? Editors van de Superman-boeken uit je kindertijd terwijl je Superman schreef?

Niet echt. Als je eenmaal een werkende schrijver bent, leer je snel dat DC Comics vooral een bedrijf ... en dat betekende dat je in het diepe werd gegooid van de talentenpool die concurreerde met andere schrijvers, die in mijn geval allemaal ouder en meer ervaren waren (met uitzondering van Shooter). Niet om mijn fanboy-roots te denigreren - dat is tenslotte wat me ertoe bracht te denken dat ik strips kon schrijven - toen ik merkte dat ik dag in dag uit zwoeg om alle concurrerende druk en deadlines te proberen, bleef er weinig tijd over voor fanboy-aflaten .

Action Comics 432 (kunst door Nick Cardy)

Hoe reageerde je toen je je realiseerde dat je van een fan van de schrijvers en artiesten van Superman veranderde in de persoon naar wie velen opkeken? (Mark Miller noemt u bijvoorbeeld een van zijn inspiratiebronnen voor het schrijven).

Dat is altijd leuk om te horen. Geoff Johns bedankte me ooit dat hij verslaafd was geraakt aan de Flash, en Grant Morrison heeft mijn Earth-Prime-verhalen aangehaald (waar Cary Bates op de pagina verscheen om avonturen te beleven met Flash en de Justice League) toen hij het had over zijn eigen voorliefde voor het breken van de vierde muur in Animal Man en andere boeken.

Grant Morrison

Eind jaren 80/begin jaren 90 begon je te schrijven voor de televisieshow Superboy. Hoe kwam dat? Hoe was het om met de producenten van de Superman-films uit de jaren 70 aan een Superman-project te werken?

Ik had Ilya Salkind jaren eerder ontmoet toen Warners me naar Pinewood Studios stuurde als de DC-adviseur voor Superman III. We konden het goed met elkaar vinden, dus toen ze een vervanger nodig hadden voor de verhaalredacteur van seizoen 2 van Superboy (Fred Freiberger bekleedde de functie in seizoen 1), gaf hij me een baan als verhaalredacteur en scenarioschrijver.

Net toen Superboy eindigde, schreef je een Christopher Columbus-film met de oorspronkelijke schrijver van Superman uit 1978, Mario Puzo (de definitieve versie werd uitgewerkt door Richard Donners vriend en medewerker Tom Mankiewicz). Samen met hem was de film de laatste geproduceerd door Alexander en Ilya Salkind als een producerend team. Hoe was het om met zoveel alums van die Superman-film te werken aan een project dat totaal niets met Superman te maken heeft?

De Superman-connecties kwamen nooit echt ter sprake, iedereen had het te druk met de vele problemen die de Columbus-shoot teisterden. Tegen de tijd dat ik aan boord kwam, waren Puzo en John Briley, de hoofdschrijver, al lang weg en was ruim 80% van het script vergrendeld. Ik was daar om de laatste herschrijvingen van de productie te doen, waarvoor ik op de set moest zijn en met de bemanning op locatie moest reizen. Naast de Salkinds kon ik ook goed opschieten met de regisseur van de film, John Glen, die net van Licence to Kill af was gekomen, dus er was ook een grote James Bond-aluin aan boord.

Affiche voor Christoffel Columbus: De ontdekking

Die film speelde Marlon Brando en Tom Selleck. Heb je ze als een van de scenarioschrijvers ooit aantekeningen kunnen geven over hun vertolking van hun respectieve karakters?

Had geen andere betrokkenheid bij Brando dan een handdruk, maar had wel een ontmoeting of twee met Selleck, die zijn inbreng in een paar van zijn scènes wilde opnemen.

Volg ons voor meer entertainment op Facebook , Twitter , Instagram , en Brievenbusd .