Top 10 horrorfilms van de jaren 2010

De jaren dertig hadden Dracula en Frankenstein. De jaren tachtig hadden Freddy en Jason. De jaren 2010 hadden nogal een allegaartje. Het is moeilijk te zeggen wat horrorfilms het afgelopen decennium hebben gedefinieerd, maar laten we eens terugkijken op de films die het bood. Deze schrijver biedt zijn bescheiden keuzes voor de Top 10 horrorfilms van de jaren 2010 aan.

10. 'Het volgt' (2014)

Een jonge vrouw vertrouwt op de hulp van haar sceptische vrienden, terwijl ze vecht tegen een bovennatuurlijke entiteit die door geen van hen wordt gezien. Het was een cliché in klassieke slasherfilms dat promiscuïteit tot de dood leidde.

Welnu, deze film laat alle subtiliteit vallen. Je weet hoe als je het hebt gezien. We krijgen veel angstaanjagende beelden van de meest angstaanjagende mensen die langzaam naar onze hoofdrolspelers lopen, omdat dit ding vele vormen kan aannemen. Vaak kijkend vanuit hun gezichtspunt, is het nog verontrustender als dit wezen naar de camera kruipt.

9. 'Stil' (2016)

Het eenvoudige leven van een dove schrijver in het bos wordt op een nacht onderbroken, wanneer een gemaskerde aanvaller haar huis begint te besluipen. Dit is een geweldig overlevingsverhaal en de prestatie van Kate Siegel moet worden toegejuicht.

De Man, zoals hij wordt genoemd, is ook erg intimiderend, maar dat komt grotendeels door het enge masker. Siegel is hier de ster en haar werk is opmerkelijk, aangezien ze de rol stom moest spelen. Haar angst en vindingrijkheid schijnen door, ondanks het gebrek aan spraak.

8. 'Trein naar Busan' (2016)

Passagiers in een trein in Zuid-Korea doen er alles aan om een ​​zombievirus te overleven dat zich voor hun ogen verspreidt. Hier is een film die veel emotie in het verhaal stopt.

Het origineelNacht van de levende dodenwas een personage vermomd als horror en dit is een familiedrama op dezelfde manier vermomd. Je zult voelen voor de relatie tussen de vader- en dochterpersonages en deze kan meer diepbedroefd dan bang achterlaten. Toch is er ook genoeg spanning opgebouwd met de zombie-aanvallen.

7. 'Verraderlijk' (2010)

Een jonge zoon raakt blijkbaar in coma nadat dit gezin naar hun nieuwe huis is verhuisd, maar vreemde gebeurtenissen overtuigen zijn ouders ervan dat er iets ergs aan de hand kan zijn.

Regisseur James Wan en schrijver Leigh Whannell wilden een hommage brengen aan zowel het spookhuis als het bezitssubgenres van horror. Bovendien creëerden ze het nieuwe subgenre astrale projectie, zoals ze het noemen. De vader en zoon reizen allebei naar de geestenwereld en we zien een door Argento geïnspireerde omgeving waardoor deze film zich onderscheidt van andere spookverhalen.

6. 'De Heks' (2015)

Een zeventiende-eeuws gezin wordt geconfronteerd met tragedie en keert zich tegen elkaar als krachten van goddeloosheid hen en hun dorp beginnen te plagen. Toegegeven, ik vroeg me af hoe deze kon werken.

Je zou denken dat het moeilijk zou zijn om je in zo'n onbekende tijd te verhouden tot personages. De setting van de periode is echter op zichzelf al griezelig en de beperkingen van de tijd maken de personages alleen maar kwetsbaarder. Wat ik dacht dat een uitdaging zou zijn, bleek de grootste kracht van de film te zijn. Bovendien zijn heksen geen vaak gezien monster meer, dus het is zeker verfrissend.

5. ‘IT’ (2017)

Gebaseerd op de roman van Stephen King, worden zes jongeren geconfronteerd met een kwaadaardige entiteit die om de zevenentwintig jaar in hun stad komt feesten. De grootste kracht van deze film zijn de personages. Te vaak geven horrorfilms ons onaangename personages waar we niet om geven

Deze kinderen zijn oprecht en grappig en we juichen voor hen. We zijn in hen geïnvesteerd en de angst werkt omdat we om hun welzijn geven. Voeg daar de dierlijke kijk van Bill Skarsgård aan Pennywise aan toe en deze vertolking is een echte stap boven de tv-miniserie.

4. 'De Babadook' (2014)

Een moeder die weduwe is leest een mysterieus kinderboek voor aan haar zich misdragende zoon, maar komt er uiteindelijk achter dat de hoofdpersoon van het boek misschien sinister is dan aanvankelijk werd gedacht.

Als je deze film ingaat met het idee dat er een spookachtig monster door het huis zal rondspoken, zul je teleurgesteld zijn. De ware gruwel van dit verhaal komt van verdriet en hoe dat opdoemt over de moeder. Het wezen maakt af en toe een griezelige verschijning, maar het zijn de vele emoties die door Essie Davis worden geportretteerd die je het meest verontrusten.

3. 'De bezwering' (2013)

Ed en Lorraine Warren, zogenaamd gebaseerd op ware gebeurtenissen, onderzoeken de spoken van de Perron-familie. James Wan doet wederom geweldig werk door spanning en een beklijvende sfeer op te bouwen; waarschijnlijk het beste voorbeeld is het verstoppertje-segment.

De verhaallijn die schakelt tussen het gezin en het huishouden van de Warrens helpt ook het gevoel van angst. Het is vermeldenswaard dat deze film geen naaktheid, geen echte gore en minimaal vloeken heeft. Dit is een horrorfilm die de R-rating kreeg omdat hij eng was en die uiteindelijk een filmisch horroruniversum lanceerde.

2. ‘Ga naar buiten’ (2017)

Als Chris de familie van zijn vriendin Rose voor het eerst ontmoet, vindt hij hun gedrag eigenaardig voordat hij hun geheime motieven verneemt. Het regiedebuut van Jordan Peele brengt een oude horror-trope terug die we al een tijdje niet hebben gezien; de gekke wetenschapper plot.

Zonder al te veel weg te geven, houden hun gekke plannen een hersenoperatie en een veiling in. Gezien zijn geschiedenis in komedie, begrijpt Peele timing goed en dit wordt geïmplementeerd in het opbouwen van spanning tot het hoogtepunt van het verhaal. De plotpunten zijn goed gelaagd met hommages en sociaal commentaar, waardoor Peele dat jaar de Oscar voor beste originele scenario verdiende.

Eervolle vermeldingen: Creep, The Cabin in the Woods, Sinister, Don't Breathe, A Quiet Place, Midsommar, IT: Chapter Two

1. ‘Erfelijk’ (2018)

Na een verwoestend verlies blijft een gezin gebroken achter en probeert het wanhopig zichzelf bij elkaar te houden terwijl duistere geheimen worden onthuld. Dit is een film die als geen ander onder je huid kruipt. Een groot deel daarvan is de tijd die wordt besteed aan het focussen op familiedrama.

Er zijn tal van angstaanjagende, spookachtige momenten; maar wat je het meest ongemakkelijk maakt, is de dynamiek tussen gezinsleden. Op deze manier mengt regisseur Ari Aster op meesterlijke wijze de gruwelen van het echte leven met het paranormale. Toni Collette geeft een uitstekende prestatie die zowel sympathie als vrees van het publiek verdient.

Wat zijn je favoriete horrorfilms van het afgelopen decennium? Deel uw mening in de reacties hieronder!