The Whale Review: Brendan is terug
De walvis is het soort film dat ik misschien maar één keer in mijn leven wil zien. Dit is niet omdat de film helemaal slecht is, verre van dat. Het is omdat de film moeilijk te bekijken is, maar je bijblijft lang nadat de aftiteling begint te rollen. Het is een karakterstuk dat je hart zal breken, het weer in elkaar zal zetten en het dan weer zal breken; het zal je aan het lachen maken, huilen en je erg ongemakkelijk voelen. De hele kleine cast is fenomenaal, met Brendan Fraser die de uitvoering van zijn carrière geeft als Charlie, een man van 600 pond die niets liever wil dan contact maken met zijn tienerdochter Ellie (gespeeld door Sadie Sink).
De walvisrecensie
De film stelt ons meteen voor aan onze hoofdrolspeler Charlie; hij is een teruggetrokken universiteitsprofessor Engels die online lessen geeft. Hij houdt zijn camera uit, maar vertelt zijn studenten dat hij kapot is omdat hij bang is voor hoe ze zullen reageren op zijn gewicht. Hij wordt verzorgd door zijn vriendin/verpleegster Liz (gespeeld door Hong Chau); Liz spoort hem aan om naar het ziekenhuis te gaan vanwege zijn ernstige risico op congestief hartfalen. Charlie weigert naar het ziekenhuis te gaan en we volgen hem terwijl hij omgaat met Thomas (gespeeld door Ty Simpkins), een New Life-zendeling, zijn dochter Ellie en zijn ex-vrouw Mary (gespeeld door Samantha Morton).
Lees ook: Nacht in het museum: recensie van Kahmunrah Rises Again
Brendan Fraser verdient alle lof die hij heeft ontvangen voor deze uitvoering en nog wat. Het is echt geweldig om hem weer op het grote scherm te zien en hij schittert in deze film. Charlie is een eenvoudige maar gecompliceerde man; hij wil het beste voor iedereen behalve voor zichzelf. Hij geeft alles in deze rol, van zijn ongelooflijk emotionele scènes tot zijn ongemakkelijke eetscènes. Hij geeft ook zijn humor en charme de kans om door te schijnen; hij verdient dit jaar een Oscar-nominatie voor Beste Acteur en ik hoop dat hij die krijgt.
Twee van de ondersteunende castleden verdienen ook nominaties voor beste vrouwelijke bijrol: Sadie Sink en Hong Chau. Sink is het meest erkend voor haar werk aan Vreemdere dingen , maar ze tilt haar acteerwerk naar een hoger niveau in deze film als Ellie. Ze houdt haar mannetje in haar vader / dochter-scènes met Fraser en portretteert een middelbare scholiere die worstelt om zichzelf te vinden terwijl ze te maken heeft met emoties en liefdesverdriet uit haar verleden. Chau doet fantastisch werk en speelt ook Charlie's vriendin en verpleegster Liz; er is daar een echte connectie (die ik niet zal bederven), en ze houdt echt van Charlie en wil het beste voor hem.
Over het algemeen raad ik absoluut aan om te kijken De walvis als je de kans hebt wanneer het deze week landelijk wordt uitgebracht. Hoewel het geen feelgood-vakantiefilm of een blockbuster-vervolg is Avatar: de weg van het water , het is een verhaal dat iedereen minstens één keer in zijn leven zou moeten zien. Zoals ik aan het begin van deze recensie al zei, weet ik niet zeker of ik het opnieuw zal bekijken De walvis binnenkort, als ik het überhaupt nog eens bekijk. Nadat ik het heb gezien, begrijp ik de controverses achter het verhaal (evenals het originele stuk waarop de film is gebaseerd) volledig, waardoor anti-vetstereotypen worden versterkt. Dat speelde mee in mijn beoordeling van de film, samen met mijn gevoelens tijdens en na het bekijken ervan. Gelukkig maken de prijzenwaardige uitvoeringen dat goed, samen met de goede regie van Darren Aronofsky. Het enige waar ik op kan hopen is dat De walvis leidt tot meer hoofdoptredens van Brendan Fraser omdat ik hem echt in theaters heb gemist; welkom terug Brendan!
Beoordeling:
Volg ons voor meer entertainmentverslaggeving op Facebook , Twitteren , Instagram , En YouTube .
