REVIEW: 'Not For Resale' presenteert een pleidooi om het verleden te behouden

Als kind van het begin van de jaren '90 ben ik helemaal niet anders dan de grote groep gamefanaten die een nostalgische voorliefde hebben voor de tijd dat het kopen van een nieuwe videogame een ware gebeurtenis was. Het was een procedure die gewoonlijk gepaard ging met golven van koortsachtige verwachting die hielpen de nieuwe aankoop naar een hoger niveau te tillen dan zo'n simpele handeling zou moeten bereiken. Of het nu een weekendverhuur was bij de dichtstbijzijnde Blockbuster of een bezoek aan het late, geweldige Funcoland, er was geen gebrek aan methoden om nieuwe en gebruikte gamemedia te zoeken, met een overvloed aan onafhankelijke winkels die als een onverwachte wilde bloem ontspruiten tussen de retailgiganten.

Het aanbreken van het nieuwe millennium leidde echter al snel tot een toename van digitale distributie, een methode die nu net zo gewoon is geworden als de eens zo overvloedige fysieke locaties die vroeger onze stedelijke landschappen bezaaiden en die het proces van een nieuwe game krijgen is niet moeilijker dan een paar tikken op de controller van je console om de aankoop te autoriseren en het downloaden van de game rechtstreeks naar het systeem zelf te starten. Hoewel het gemak van dit fenomeen en de vele getalenteerde game-ontwikkelaars die het aan de wereld heeft geïntroduceerd, niet te ontkennen valt, kan hetzelfde worden gezegd van de ondergang van de detailhandel, vooral als het gaat om gaming. Het is gezien in de achteruitgang van de enorme GameStop en de kleine Mom & Pops, en zal een trend blijven naarmate de tijd vordert.

Toegegeven, dit spektakel is misschien niet het meest originele uitgangspunt voor een speelfilm. En deze verandering in de dynamiek van het verdienen van geld zou gemakkelijk kunnen worden toegepast op een willekeurig aantal industrieën die deze gedeelde paradigmaverschuiving hebben ondergaan, maar voor degenen onder ons die zich herinneren hoe het was om een ​​winkel te verlaten met een nieuw spel in de hand of de laatste uitgave vannintendo powervoor de laatste informatie over hoe je de voorheen onverslaanbare World 5-baas kunt verslaan,Niet voor wederverkoop: een documentaire over de videogamewinkeldient als een gepassioneerde liefdesbrief aan wat al voelt als een vervlogen tijdperk.

Lees ook: EXCLUSIEF: nieuwe Super Mario Bros.-filmdetails onthuld

Niet voor herverkoopwordt verteld door middel van pratende hoofdinterviews, variërend van talloze onafhankelijke eigenaren van gamewinkels tot schrijver Blake Harris (Console-oorlogen) evenals game-gebaseerde YouTubers zoals James Rolfe (Cinemassacre) en Pat Contri, die ook als uitvoerend producent optrad. Het slaagt in zijn kennelijke bedoeling om een ​​moment in de tijd vast te leggen, gezien vanuit het perspectief van de kinderen die volwassen werden tijdens de hoogtijdagen van de fysieke media en die zich nu in een positie bevinden om die glorieuze dagen te bewaren, voor, zo werd herhaaldelijk gehoopt, komende generaties. Hoewel grotendeels gebaseerd op meningen, valt niet te ontkennen dat de kennis in de loop van de 127 minuten durende looptijd van de film hoogtij viert — er is een overvloedige hoeveelheid, en het is een genot om in je op te nemen.

Bij het openen van de film verschijnt een veel gezien beeld op het scherm, dat van de wat stoffige, rommelige winkel en de verantwoordelijke die hartstochtelijk weigert het verleden los te laten. Nostalgische golven beginnen bijna onmiddellijk te stromen, met mijmeringen over advertenties in gamewinkels die ooit de legendarischeGameProenMaandelijks elektronisch gamen. Met inbegrip van de beslist eigenaardige elementen zoals de 24-karaats Xbox die in een bepaalde winkel wordt tentoongesteld, is elke winkel net zo goed een personage als degenen die hem in leven houden.

Het duurt echter niet lang voordat de emoties de kop opsteken als onderwerpen worden heen en weer geslingerd als een eigenzinnig honkbal, variërend van eenvoudige elementen als het gevoel van de gebruiksaanwijzing van een game en het belang van dergelijke, logistieke problemen met digitale distributie en zelfs hoe verschillende onderdelen van de wereld omgaan met het universum dat retro-gaming is. Blijkbaar is de markt buiten de Verenigde Staten op zijn best een matte, en de meer landelijke gebieden hebben te maken met bodemloze internetsnelheden die schijnbaar voorkomen dat mensen in een dergelijke situatie actief gamen tijdens de achteruitgang van het fysieke.

Bovendien wordt er veel nadruk gelegd op het onpersoonlijke gevoel dat ontstaat bij de aankoop van een e-game, waarbij winkeleigenaren praten over de relatie die ze met hun klanten hebben opgebouwd tijdens bezoek, evenals een verscheidenheid aan hoofdkrabben door velen op het scherm over wie precies in het bezit is van een digitale kopie van die doosloze, cartridgeloze games zodra de aankoop is goedgekeurd. We maken zelfs een uitstapje naar de Library of Congress, waar de opkomst van digitaal niet duidelijker kan zijn, aangezien de huidige vertraging van hun fysieke gamecollectie prominent wordt getoond, samen met degenen die helaas mijmeren over de enorme hoeveelheid media die door de eeuwen heen verloren is gegaan is altijd naar voren gestegen.

Hoewel een handvol indie-game-ontwikkelaars ook hun eigen gedachten deelt, kunnen zelfs zij de sensatie niet ontkennen om een ​​gamewinkel binnen te gaan en hun product in de schappen te zien. Echt, geen enkele demografische of industriële professional lijkt immuun voor de mentaliteit dat, voor degenen onder ons die tijd koesteren, het nu net zo belangrijk blijft als altijd.

Niet voor wederverkoop: een documentaire over de videogamewinkelkan worden gezien als een spirituele metgezel voor veelgeprezen documenten zoals die van 2012Indiegame: de film, 2007Ghosts achtervolgen: Beyond the Arcadeof zelfs die van 2008De explosie in vuur en vlam, de laatste twee met de teloorgang van culturele monumenten zoals respectievelijk de arcade en een ooit succesvolle restaurantketen.Niet voor herverkoopslaagt prachtig in zijn verzoek om vandaag in ons op te nemen zonder te vergeten wat er eerder was, zelfs als er punten worden gemaakt om beide kanten van het debat te ondersteunen, bijvoorbeeld van hoe we momenteel naar onze muziekbibliotheek luisteren, tot de recente heropleving van dergelijke media als vinyl jaren na de gloriedagen van platenwinkels en dergelijke.

Helaas kunnen de credits niet anders dan een trieste update bieden over verschillende onderwerpen van de film, van wie sommigen helaas hun deuren hebben moeten sluiten in de tijd sinds de productie werd afgesloten. Misschien wijst de film wel op een onvermijdelijke algemene verschuiving in de dynamiek van het kopen van games. En hoewelNiet voor herverkoopduidelijk leunt in de richting van fysiek gamen voor nog een decennium of langer, er zijn verschillende prachtige momenten waarop degenen die de retro-winkels van vandaag runnen zeggen dat zelfs zij niet weten hoe lang ze zullen duren, maar tevreden lijken te zijn met het uitvinden . Of degenen die commentaar geven op hoe de herinneringen die deze winkels bij hun klanten produceren, ertoe leiden dat iemands jeugd letterlijk direct aan hen wordt terugverkocht.

Geen zin kon samenvattenNiet voor herverkoopen elke keer dat ik een film verlaat met het gevoel dat er mensen zijn die leven om het oude nieuw te maken, beschouw ik het als een ondubbelzinnige triomf.

Niet voor wederverkoop: een videogame Winkel Documentaire hits blu-ray, digitale & streamingdiensten op dinsdag 11 februari 2020. U kunt meer leren door naar www.gamestoredoc.com .