Negenjarige cyclus
Binnen de Negenjarige Cyclus leren we dat onze gevoelens het enige middel zijn waarmee we een pleitbezorger voor persoonlijke vrijheid vinden. Het is een jaar van eindes, voltooiing en conclusies die een kans bieden om onszelf te bevrijden van de misplaatste overtuigingen die altijd hebben geleid tot ongeluk, verveling, ontevredenheid en stagnatie. Het Negen Jaar onthult en leert ons hoe we ons kunnen losmaken van ons verleden door onze greep erop op te geven en zonder dit bewustzijn zijn we voor altijd het slachtoffer van iets dat ons ooit is overkomen. De negenjarige cyclus luidt een bel die een roeping wenkt dat het nu tijd is om te genezen.
Het oude bevrijden
Er gebeurt niets nieuws of heeft de kans om zich te ontwikkelen in de 9-jarige cyclus totdat de onvermijdelijke eindes plaatsvinden en hoe meer we proberen iets nieuws te beginnen zonder eerst het oude te bevrijden, hoe meer weerstand het universum op ons afwerpt. Als we niet proberen onze emotionele realiteit te accepteren, ontdekken we dat onze geschiedenis zich de volgende negen jaar herhaalt.
Dit is een jaar van reflectie op de voortdurende reis van ons leven en diep nadenken over alles wat er met ons is gebeurd. Natuurlijk zullen er omstandigheden en gebeurtenissen zijn die we niet willen omarmen, en dit zijn herinneringen die we voor ons bewustzijn blokkeren. Dit zijn de incidenten en situaties die erom smeken om aangepakt te worden en ze fungeren als een zware last die ons als een anker naar beneden drukt, waardoor onze intenties en momentum niet vooruit kunnen gaan. Hoe meer oprechte intentie we toepassen om vergeten herinneringen naar boven te laten komen, hoe gemakkelijker het wordt om het negenjarige genezingsproces over te nemen en te integreren.
Het is het enorme gewicht van het vinden van afleiding en het vermijden van emoties uit het verleden en het heden die depressie veroorzaken, ook al proberen we onszelf voor de gek te houden door te geloven dat aan depressie kan worden ontsnapt door simpelweg deze emoties af te wenden. Deze pretentie creëert een afgrond van ontkenning en, uiteindelijk, diepere moedeloosheid. Als we merken dat we geactiveerd en gefocust zijn op woede, spijt, angst of verdriet, in de mate dat we niet constructief kunnen leven, is er een veelbelovende kans dat we deze emoties gebruiken als excuus of afleiding om door te gaan met het ontkennen van een andere emotie die zelfs verder diep begraven. Ontkenning is niet langer een voorrecht op deze aarde. Ontkenning veroorzaakt de meeste ernstige problemen waarmee de mensheid in het verleden en vandaag te maken heeft gehad en dit geldt zowel voor ons persoonlijke leven als voor het leven in het algemeen.
Accepteer angstBang zijn om onze gevoelens te herkennen en te bezitten is een natuurlijke reactie en moet, net als alle gevoelens, zijn eigen evolutieproces volgen en mogen bewegen. Als we ons vastklampen aan angst, weigeren we het doel en het vermogen om ons te ondersteunen en door de beweging ervan te voorkomen, raken we er verlamd door. De natuurlijke volgorde en voortgang is om onszelf toe te staan onze angst te voelen, de aanwezigheid ervan te accepteren en deze door ons heen en weer uit ons te laten gaan. Dit proces bevordert moed, integriteit en een groeiend vermogen om die dingen te herkennen die gevreesd moeten worden en dingen die helemaal niet gevreesd hoeven te worden. Het eren van onze gevoelens als een verlengstuk van onze zintuigen, intuïties en instincten is van vitaal belang voor ons voortbestaan en het vermogen om ons te ontwikkelen tot ons authentieke zelf.
We vinden dat grondig en eerlijk zijn tegenover onszelf in dit proces van het grootste belang is, omdat positief denken dat aan zijn lot wordt overgelaten, meer kwaad dan goed kan doen. Als onze gedachten en gevoelens niet op één lijn liggen, creëren we onvermijdelijk stagnerende energie. Onze gedachten en gevoelens zijn belangrijk, maar het zijn twee verschillende krachten die afzonderlijk moeten worden onderzocht en ervaren, zodat we ze van elkaar kunnen onderscheiden. Wanneer onze mannelijke gedachten en vrouwelijke gevoelens symmetrie vinden en hun krachten bundelen, neemt onze persoonlijke kracht om te overleven, te groeien en te bloeien aanzienlijk toe en is ons hele wezen vrij om te evolueren.
Het Negen Jaar lijkt ons achteruit te slepen in de verkeerde richting, maar dit proces is in werkelijkheid een vermomde begeleiding omdat het nodig is om de onafgemaakte zaken te vinden die ons ervan weerhouden vooruit te gaan. Het is essentieel om een archeoloog te zijn in dit proces en dit zal ons op een emotionele rit brengen. We graven verborgen schatten op, beoordelen emoties uit het verleden en assimileren nieuwe gevoelige situaties in het heden die deels alle oude gevoelens triggeren die moeten worden losgelaten.
De gevolgen van het verledenDe omstandigheden die we in de huidige tijd tegenkomen, zijn herhalingen van het verleden, in verschillende vormen, die de gevolgen vertegenwoordigen van acties, reacties, passiviteit, overtuigingen en attitudes. We kunnen niet volledig in het heden creëren en leven als een deel van ons vastzit en verborgen is in het verleden. Daarom willen we teruggaan, een beetje dieper graven en de verloren delen van onszelf terughalen die onopgelost en gecementeerd zijn in ons onderbewustzijn.
Vrijgevigheid, vriendelijkheid en mededogen spelen een belangrijke rol in deze ontwikkeling, en door een dieper inzicht in onszelf krijgen we sympathie voor de realiteit van andere mensen. We worden ons bewust van hoe we allemaal bepaalde problemen verergeren door de gevoelens die erbij betrokken zijn te vermijden en te ontkennen, en we beseffen het verschil tussen mededogen en schuldgevoel.
Als we op dit moment met tegenzin betrokken zijn bij een relatie of zoiets, waar we niet zeker van zijn, kan schuldgevoel ons ervan hebben overtuigd dat dit het juiste is om te doen en misschien is het dat ook. Misschien is het dat niet. De enige manier om zeker te zijn, is door onszelf toe te staan tot zelfreflectie en te vertrouwen op onze intuïtie om ons te leiden. Het is in het Negen Jaar dat we beseffen hoezeer schuld ons ervan weerhoudt om geluk te bereiken en hoeveel we schuld hebben ontkend door het om te buigen in schuld.
Ongemakkelijke herinneringen ontstaan altijd om te worden erkend en wanneer ze worden genezen, kunnen we meer innerlijke ruimte creëren om creativiteit en geluk naar boven te halen.
Onnauwkeurige overtuigingen worden vervangen door nieuwe waarheden, perspectieven en mogelijkheden en naarmate we accepteren wat ons is overkomen, ontwikkelen we een heldere visie van wat we in ons leven willen initiëren en transformeren we het oude zelf in het huidige zelf, waarbij we onze persoonlijke wil toestaan. en verlangens om een geheel nieuwe toekomst te bepalen.
Niet alle eindes zijn verbonden met tumultueuze emoties. Sommige situaties worden eindelijk afgesloten, wat verlichting en uitstel brengt. Ga niet uit van het ergste. Het accepteren en integreren van ons verleden is het landschap dat we moesten bedekken om te komen waar we wilden zijn, en ons ware begrip van deze reis manifesteert de Negenjarige Cyclus in de meest opwindende en dynamische pelgrimstocht die we ooit zullen reizen.
