Leonardo DiCaprio heeft geen spijt van film uit 1993 die geen einde maakt aan Losing Streak van 22 jaar Oscars: 'Ik dacht niet dat er een schot in de hel was'
Leonardo DiCaprio's veerkracht in Hollywood wordt niet bepaald door zijn schandalige relaties en zijn Martin Scorsese-samenwerkingen, maar door de titanische (bedoelde woordspeling) en magnetische kracht in elk van zijn rollen in elk project dat hij uitkiest om in te schitteren. Het is geen wonder dat de A-lister-grootheden van zijn leeftijd klagen altijd over het ontvangen van een script nadat DiCaprio ze heeft afgewezen of dat elk ontwerp eerst rechtstreeks aan DiCaprio wordt doorgegeven voordat het iemand anders bereikt.
Zo'n talent is van generatie op generatie en zijn uitvoeringen belichamen die kinetische energie die alleen voortkomt uit een naamloze staat van zijn die puur instinctief, half methode en half artistiek is.
Leonardo DiCaprio heeft geen spijt, inclusief zijn Oscar-verlies
De ster die een miljoen harten brak en het concept van liefde zelf opnieuw definieerde, Leonardo Dicaprio was een nogal wilde jongen die leefde alsof niets hem tegenhield. Samen met Tobey Maguire en zijn P-ssy Posse heerste DiCaprio over de onderbuik van Hollywood-glitterati en proefde hij alles wat het te bieden had, niet alleen roem en zijn onbeperkte bereik, maar ook macht en alles wat voor geld te koop was. Zo'n ster in wording zou niet teleurgesteld zijn als hij ergens de eerste prijs in verliest.
De Bendes van New York acteur verklaarde toen nadat hij zijn eerste Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol voor de film uit 1993 niet had gewonnen, Wat eet Gilbert Grape? dat het allemaal het beste was. De verklaring was niet zozeer zure druiven als wel een rationele benadering van wat een Academy Award betekent voor een tienerjongen die net begint in Hollywood als een geloofwaardige acteur met een potentieel mooie toekomst. Als zodanig had DiCaprio verre van spijt van de Oscar-afkeuring vanwege zijn baanbrekende, baanbrekende en hartverscheurende optreden als Arnie Grape, een verstandelijk gehandicapte jongen met een moeilijk gezinsleven.
Leonardo DiCaprio reageerde op het verlies bij de Oscars van 1994
Niet lang na zijn rol in 1993 brak Leonardo DiCaprio uit met zijn alom herkenbare rol als Jack Dawson in het tragische romantische drama van James Cameron, Titanic in 1997. De rol vestigde hem niet alleen als de breker van een miljoen harten, maar bracht hem veel sneller verder in de stratosferische roem dan hij had verwacht. Het pre-Titanic-tijdperk was enger - een kindacteur die op het punt stond beroemd te worden ... een voor een Oscar genomineerde tiener die geen idee had voor wat voor soort roem hij bestemd was.
Het was vanuit dit standpunt dat Leonardo DiCaprio, 22 jaar na zijn eerste Oscar-nominatie, terugdacht aan en sprak over de avond van de uitreiking van de Academy Awards in 1994: 'Nee! Ik had helemaal niets voorbereid. Ik dacht niet dat er een schot in de hel was dat ik het zou krijgen. Het zou een absolute catastrofe zijn geweest als ik dat had gedaan.” Op de vraag of een Oscar-overwinning zijn aanwezigheid en bijdrage aan de industrie daadwerkelijk verhoogt, antwoordde hij:
'Eerlijk gezegd? Het is nooit waar ik aan denk als ik films maak. Er is niets dat ik heb gedaan om de specifieke reden om een onderscheiding te krijgen. Elke keer dat je daar naar binnen gaat, probeer je er duizend te slaan, probeer je alles te geven.
In 2016, bij de 88e Academy Awards, nam Leonardo DiCaprio eindelijk zijn eerste Oscar voor Beste Acteur mee naar huis voor zijn rol in het onverschrokken project De Revenant. De staande ovatie die op die avond door de zaal wiegde, echode een eeuwigheid door.
Bron: Time-out
