Kirk DeMicco op Ruby Gillman: The Teenage Kraken, Live-Action Adaptations, & the Theatrical Experience (EXCLUSIEF)

Vorige week spraken we met regisseur Kirk DeMicco over zijn nieuwe Dreamworks-film, Ruby Gillman Teenage Kraken , nu in de bioscoop. Het werk van DeMicco omvat een van Droomwerken ‘ grootste successen, De Croods , maar ook Space Chimps en Vivo.

Kirk DeMicco op Ruby Gillman: The Teenage Kraken

Kirk DeMicco deelde ook met ons zijn mening over live-action remakes en aanpassingen (Dreamworks krijgt ook de live-action-behandeling met Hoe je draak te trainen -gepland voor maart 2025-), maar ook op sommige animatiefilms die rechtstreeks op VOD en streamingplatforms landen, in plaats van de afgelopen jaren in de bioscoop te worden uitgebracht.

Ik hou van animatiefilms, en ik ben een grote fan van Dreamworks, ik ben helemaal weg van de Croods, How to Train Your Dragon... Elke keer als ik naar deze films kijk, brengt het me terug naar geweldige herinneringen; de muziek van John Powell in How To Train Your Dragon brengt me bijvoorbeeld elke keer tot tranen, maar ik realiseer me ook dat elke keer dat ik naar sommige van deze films kijk vanuit een nieuw gezichtspunt, het nooit twee keer dezelfde ervaring is. Zie je voor jou als schrijver en regisseur bij elk nieuw project ook je perspectief veranderen en ook je manier om animatiefilms te maken veranderen?

Kirk DeMicco : God, dat is een geweldige vraag. Ik denk het wel, want voor mij was de overgang met The Croods in 2013, en toen werd mijn tweeling geboren. Nu is het 2023 en ze zijn 10 jaar oud, dus vader zijn heeft veel te maken met de mogelijkheid om een ​​moeder-dochterverhaal te maken, en een verhaal over de eerste vrouwelijke hoofdrol in een Dreamwork-film was erg belangrijk voor mij. Het is een film waar ik van kan genieten met mijn dochter, een ongelooflijke cast en actrices. Ja, het was de kans om iets te doen wat we nog niet eerder hadden gedaan in een Dreamwork-film, meer een eigentijds tienerverhaal en hedendaagse muziek (...) het heeft originele liedjes. (…) Het voelde als een nieuw soort ruimte voor ons, als studio.

Ik wil het graag hebben over live-actiefilms, want de afgelopen jaren zijn natuurlijk veel Disney-klassiekers met animatie aangepast als live-actie, en Dreamworks krijgt ook de live-actiebehandeling voor Hoe je draak te trainen . Is het ooit onderdeel geweest van een gesprek voor jou, of zou je in de toekomst graag de gelegenheid willen hebben om aan een live-action te werken? Mocht iemand een live-action willen zien van De Croods , bijvoorbeeld, of over een paar jaar een live-action van Ruby Gillman, wat denk je dat jouw reactie zou zijn?

Kirk DeMicco: Ik denk dat dat echt een... Ik bedoel, het is natuurlijk een supercoole kans, maar het is een andere set regels, snap je wat ik bedoel? We hebben meer mogelijkheden om geloofwaardigheid in ons genre om te buigen, door te werken met animatie, ons medium. Ik denk dat de live-actie (...) nieuwe uitdagingen voor het vertellen van verhalen heeft gecreëerd. Ik ben super enthousiast over wat ze doen met How To Train Your Dragon, erg opgewonden om te zien wat dat is. Ik denk dat dit een grote kans is, want (...) gezinnen, als ze zich verhouden tot karakters, dat is het belangrijkste, toch? Het is onze taak om verhalen te vertellen over geweldige personages, dus elke manier waarop je een publiek een nieuwe versie daarvan kunt laten zien, een nieuwe invalshoek ervan, dat is fantastisch.

We horen vaak dat het heel gemakkelijk is om te huilen bij het kijken naar animatiefilms, omdat ik denk dat het komt omdat ze tegen ons praten op een manier die sommige live-actiefilms niet kunnen; misschien komt het omdat ze de taal gebruiken van de beelden waar we naar opgroeiden. Dus misschien spreken animatiefilms nog steeds tot ons innerlijke kind, zelfs als het onderwerp een probleem is voor 'volwassenen' of een universeel probleem, weet je, zoals verdriet, tolerantie, gelijkheid, eerste liefde, problemen op school, enzovoort. op... Denk je dat we sommige van deze gevoelens zouden kunnen verliezen met live-action versies van deze animatiefilms?

Kirk DeMicco: Nou, je hebt zeker een punt bereikt, want ik denk dat animatie een heel speciale plaats inneemt omdat het werkt op een creatiever, primair niveau van de kunst; het zijn de eerste originele gedachten en herinneringen aan het vertellen van verhalen (...) De eerste verhalen die als kinderen in ons bewustzijn werden gedrukt, waren in verhalenboeken. Zo lezen we onze kinderen voor, zo werden we voorgelezen (...) het zijn min of meer getekende kunstwerken (...). Er is iets met schilderen en kunst dat, wanneer ondervraagd door de hand, de hand van een kunstenaar, op een ander deel van je hersenen werkt. Ik denk dat je zelfs je hoede laat vallen, misschien? Dat is precies wat je zei, ik herhaal wat je zei, maar dat was heel logisch [lacht]. Dus je laat je hoede vallen, en ik denk dat het erg belangrijk is in deze tijd. Daarom zijn theaters voor mij zo belangrijk, je weet wel, een donkere kamer, met een gemeenschappelijke ervaring, want als je doorgaat, hopelijk (...) ga je aan de slag met je onderbewustzijn. Ja, dat was een goed punt, en ik ben het 100% met je eens over animatie; dat was goed gezegd. Ik denk dat dat de kracht ervan is.

Hoe was het voor jou om de film in première te laten gaan op het Animated Film Festival van Annecy en om mensen daadwerkelijk van je film te laten genieten op het grote scherm? Omdat de afgelopen jaren veel animatiefilms rechtstreeks op streamingplatforms zijn beland, en ik persoonlijk om vele redenen geen grote fan ben van deze methode, maar vooral omdat ik een hekel heb aan het idee dat animatiefilms als een subgenre kunnen worden gezien, doet dat er niet toe We verdienen niet per se een groot scherm als we eigenlijk allemaal zijn opgegroeid met deze animatiefilm, ze hebben ons letterlijk op een bepaalde manier opgevoed. Dus hoe was deze ervaring voor jou?

Kirk DeMicco : Het is een grote eer, vooral omringd te zijn door liefhebbers van wat we doen, liefhebbers van animatiefilms. En dus de gemeenschappelijke ... Ik bedoel, ik had een van die films op een streamingplatform [lacht]. Ik weet waar je het over hebt. Hier kreeg ik de kans om een ​​film te maken die in de bioscoop vertoond zou worden. Vooral een film als deze, het is een moeder, dochter, kleindochter verhaal. (…) We willen een film maken die voor elk wat wils heeft; we willen niemand uitsluiten, toch? Er zijn verhalen die resoneren met verschillende (...) niveaus van ons publiek. (…) De scène tussen Jane Fonda en Toni Collette zal zeker aanslaan bij een bepaald deel van ons publiek, een stuk sterker, een stuk harder. Het is een gedeelde ervaring.

Als je een ander monster, of een ander klassiek, beroemd, geliefd personage uit een sprookje of uit de mythologie zou kunnen nemen en hun verhaal zou kunnen veranderen zoals je deed in Ruby Gillman, welke zou dat dan zijn en wat zou je met deze personages doen?

Kirk DeMicco: Oh weet je, ik weet niet wat ik zou doen, maar ik ben altijd een grote fan geweest van, nou ja, An American Werewolf in London; het is een van mijn favoriete films [lacht]. (...) Ik denk dat ik dol ben op verhalen over identiteit en transformatie, omdat het allemaal deel uitmaakt van die metafoor, en ik weet dat het een enorm wrede kant heeft, waarvan ik denk dat het leuk zou zijn om te ontdekken en een duisternis die heel opwindend is. (…) Ja, weerwolven zouden geweldig zijn.

Ik vind het geweldig dat zeemeerminnen slecht zijn Ruby Gillman: The Teenage Kraken ! En uiteraard is Chelsea, onze roodharige, nepvriend/echte zeemeermin, in veel opzichten een knipoog naar Ariel. Hoe leuk was het voor jou om je te laten inspireren door geliefde klassieke geanimeerde personages of om de mythe van de Kraken te nemen, om het rond te draaien, iets nieuws met ze te doen, om hun leven opnieuw uit te vinden?

Kirk DeMicco : Het was geweldig omdat het deel uitmaakt van Dreamworks-creaties, om de tropen te ondermijnen, weet je. Een kraken is typisch het monster, en om deze zeer lieve, zeer emotionele jonge vrouw deze last te geven, voelde het als zo'n uitdaging. En dat is wat je zoekt, toch? Het is net als de uitdaging van het personage. En wat de zeemeermin betreft, weet je, ik hou van Mean Girls, die middelbare schoolfilms met het populairste meisje dat de school runt, en het moest gewoon een zeemeermin zijn. We hebben zoveel geluk dat Annie Murphy Chelsea speelt, omdat ze zoveel persoonlijkheid heeft meegebracht En en gevaar.

En we kennen allemaal Chelsea, ik bedoel, we zijn naar de middelbare school geweest; iedereen kent een Chelsea!

Kirk DeMicco: [Lachend] Ja, precies! [lachend]

Ik heb echt genoten van het kleurenpalet in Ruby Gillman: we hebben een aantal zeer levendige, elektrische kleuren, neonlichten. Wanneer komt zo'n beslissing? Is het iets dat vanaf het begin op het storyboard staat, of maakt het deel uit van een later gesprek?

Kirk DeMicco: Weet je, we hebben veel geluk gehad met Pierre-Olivier Vincent, onze production designer, hij was de eerste die beelden samenstelde, en weet je, hij vertelde het verhaal door middel van kleur (...) We wilden de onderwaterwereld de aantrekkingskracht geven die het verdient. De bioluminescentie, die niet alleen super aantrekkelijk is, maar ook heel logisch was bij het vertellen van verhalen, want als je een meisje bent dat aan het begin van de film onzichtbaar probeert te zijn, is het ergste dat kan gebeuren 300 ft zijn lang, en het op één na ergste zou zijn om een ​​gloeiende kraken te zijn, want je kunt je nergens verstoppen. Dus dat dwong haar (...) om te groeien. En ik hou ervan als de metaforen tegen het personage duwen en hen dwingen te groeien door middel van kleur (...) door middel van animatie.

Heel erg bedankt dat je vandaag bij me bent! Ik ben zo blij dat je ervan kunt genieten op het grote scherm, met het publiek en met je dochter!

Kirk DeMicco : Ja bedankt! [lacht] Ik vond het erg leuk om met je te praten, we spreken elkaar snel weer!

Volg ons voor meer entertainmentverslaggeving op Facebook , Twitteren , Instagram , En YouTube .