Hoe wonder op 34th Street kerstgoud TWEE KEER sloeg (VIDEO)

In deze FandomWire Video Essay, we vergelijken en contrasteren de 1947 Wonder op 34th Street met de 1992 Wonder op 34th Street , en hoe beide versies tweemaal kerstgoud troffen.

Bekijk de video hieronder:

Abonneren & druk op de meldingsbel zodat je nooit een video mist!

Wat maakte beide Miracle On 34th Street Films speciaal?

De kerstman is een hoofdbestanddeel van de feestdagen. Oude Sint Nick. Chris Kringle. De vrolijke grote kerel. Hij kent vele namen, maar dient één specifiek en belangrijk doel. Vreugde en geluk verspreiden onder de kinderen van de wereld door op kerstochtend speelgoed en cadeaus te bezorgen. Het lijkt een onmogelijke opgave, maar kinderen geloven er heilig in. Door de onschuldige ogen van een kind is de wereld een fantastische plek die in staat is tot magische prestaties. Zoals vliegende sleeën. Rendieren met gloeiende rode neuzen. En een man die elk huishouden in de wereld in één nacht bezoekt.

Er is iets zo puurs aan een kind dat op een koude kerstochtend de woonkamer binnen rent om te ontdekken dat de kerstman daar was geweest! De cadeautjes lagen onder de boom! De koekjes waren opgegeten en de melk was gedronken! Het is dat geloof in dingen die verder gaan dan onze realiteit en ons begrip dat door de jaren heen zoveel kerstfilms heeft geïnspireerd. De Kerstman, en meer specifiek het GELOOF in de Kerstman, is een veel voorkomend, terugkerend thema. De kerstklassieker uit 1947 Wonder op 34th Street en de remake uit 1994 stellen dat onwankelbare geloof in twijfel door het concept van de kerstman voor de rechter te brengen en in handen te geven van een rechter in de rechtszaal. Een rechtszaal is een plaats die vertrouwt op bewijs. Tastbaar bewijs en getuigenis. Dus, hoe kan iets dat geloof vereist, worden bewezen in een rechtbank... is het mogelijk om het bestaan ​​van de Kerstman te bewijzen? Laten we eens terugkijken op hoe ze erin slaagden om TWEE KEER goud te winnen en een kerstrechtszaaldrama te maken dat boeiend, oprecht en oprecht was.

Een geweldige remake houdt de kern van het verhaal hetzelfde terwijl nieuwe ideeën en concepten worden geïntroduceerd om iets origineels te creëren. Wonder op 34th Street deed precies dat. Beide verhalen vinden plaats in de weken voorafgaand aan Kerstmis en volgen een goedhartige warenhuis Kerstman genaamd Kris Kringle, die beweert de echte Kerstman te zijn. Een bewering die bij sceptici en niet-gelovigen meer dan een paar wenkbrauwen doet fronsen. Na een kleine gewelddadige confrontatie,

Kris bevindt zich aan de verkeerde kant van de wet. En wanneer hij doorgaat met zijn beweringen dat hij de kerstman is, worden de rechtbanken ingeschakeld om te oordelen over de geestelijke gezondheid van Kris. In wezen moet hij bewijzen dat hij de echte kerstman is, anders wordt hij opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Een groot deel van het verhaal speelt zich in beide films hetzelfde af, maar er zijn overal verschillende subtiele verschillen, en een groot en belangrijk verschil zit in de climax van de slotargumenten van de rechtszaak die de algehele betekenis van de film verschuift.

De originele film was meteen een hit. De film werd genomineerd voor verschillende Academy Awards, waaronder die voor Beste Film, en ging verder met drie gouden beelden. Een voor beste mannelijke bijrol, die naar Edmund Gwenn ging, en twee voor schrijven. Gwenn speelt de centrale rol van Kris Kringle. The Department Store Santa, ingehuurd door Macy's om het personage te spelen in hun jaarlijkse Macy's Thanksgiving Day Parade en in hun flagshipstore in New York City. In de remake wordt Macy's ingeruild voor het fictieve warenhuis 'Coles'. Het is een klein verschil dat tot stand kwam omdat Macy's weigerde betrokken te zijn bij de nieuwe kijk op het klassieke verhaal.

Een ander klein verschil zit in het moment dat Kris Kringle vreugde brengt aan een jong meisje dat geen Engels spreekt, door met haar in het Nederlands te praten. Het jonge meisje en haar moeder zijn overweldigd door vreugde dat het meisje de kans krijgt om met de kerstman te praten en hem te vertellen wat ze wil voor Kerstmis. Ondanks de taalverschillen is ze opgenomen. Het is een geweldig moment dat laat zien hoe spectaculair Kris Kringle is in zijn werk. Maar het dient ook nog een ander doel. De echte kerstman reist de hele wereld rond en er kan van worden uitgegaan dat hij vele talen zou spreken. Het is een feit dat de beweringen van Kris ondersteunt dat hij in feite de echte kerstman is, terwijl hij het niet noodzakelijkerwijs bewijst. Het is essentieel voor het verhaal dat er geen directe antwoorden worden gegeven. Omdat het een verhaal is over geloof. Bewijs is niet vereist met manieren van geloof.

In de remake wordt het meisje ingeruild voor een slechthorend meisje, dat alleen met gebarentaal kan communiceren. Kris, nu gespeeld door Richard Attenborough, die het meest wordt herinnerd omdat hij gebarentaal kan gebruiken om met het jonge meisje te communiceren. Het is nog een klein en subtiel verschil dat de vriendelijkheid van het mysterieuze warenhuis en mogelijk de echte kerstman laat zien.

Het is echter in de slotmomenten van de strijd in de rechtszaal van het verhaal dat de twee films zich onderscheiden. Beiden zijn uniek en verschillend, maar hun verschillen spelen in op verschillende thema's en motieven.

Oh, en... SPOILER WAARSCHUWING als je deze films niet hebt gezien, maar ik bedoel, de eerste is letterlijk VIERENEVENENTIG jaar oud. Je hebt nu genoeg tijd gehad om het te zien. Hoe dan ook, verder.

In de originele film speelt John Payne Fred Gailey. De vriend en advocaat die Kris Kringle vertegenwoordigt in de gerechtelijke procedure. Fred is een vitaal personage. Als volwassene heeft hij zijn kinderlijke verwondering niet verloren en houdt hij vast aan de overtuiging dat Kris echt de kerstman zou kunnen zijn. Of tenminste, dat er niets is om te zeggen dat hij dat niet is. Bewijzen dat Kris NIET de kerstman is, lijkt even onwaarschijnlijk als bewijzen dat hij dat wel is. De officier van justitie legt zijn zaak al vroeg neer nadat hij Kris Kringle zover heeft gekregen dat hij voor de rechtbank verkondigt dat hij de kerstman is. De aanklager en Fred zijn ten einde raad. En in zekere zin is het juist die overtuiging die hier terechtstaat. De aanklager suggereert niet alleen dat Kris Kringle niet de Kerstman is, maar dat hij GEEN Kerstman KAN zijn. Omdat Sinterklaas niet bestaat. Omdat het onmogelijk is. Want... magie is niet echt.

Het is door het gebruik van de U.S. Postal Service dat Fred zijn zaak bepleit. Zie je, de New York City Postal Workers nemen de beslissing om alle brieven die aan de kerstman zijn gericht rechtstreeks aan Kris Kringle zelf te bezorgen. In wezen beweren dat de US Postal Service accepteert en gelooft dat Kris in feite de kerstman is. Fred voert voor de rechtbank het argument aan dat, aangezien de postdienst een tak is van de federale regering van de Verenigde Staten, hun aanvaarding van Kris als kerstman vertegenwoordigt dat de regering als geheel Kris accepteert en erkent als kerstman. Het is een sterk juridisch argument dat werkt. De rechtbanken zijn het erover eens en Kris… eh, ik bedoel de kerstman, is vrij om te gaan.

Maar wat als de postbodes die beslissing niet hadden genomen? Zonder de last-minute leveringen van tassen op tassen met brieven aan de kerstman, zou Fred waarschijnlijk zijn zaak hebben verloren en zou Kris zijn gepleegd. Dit einde kiest ervoor om te laten zien dat Fred zijn vaardigheden als advocaat gebruikt om in wezen een maas in het systeem te vinden. Het is meer een meevaller dan een duidelijke overwinning.

In de remake nemen ze de conclusie in een andere richting. Een richting die de betekenis en drive van de film beter illustreert. De versie uit 1994 vindt Kris Kringle in dezelfde situatie. Staat terecht en wordt opgenomen in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg vanwege zijn beweringen dat hij de kerstman is. Hier wordt Fred gespeeld door Dylan McDermott en hij maakt namens Kris een argument dat heel anders is dan het origineel. De jonge Susan, gespeeld door ieders favoriete kinderactrice uit de jaren 90, Mara Wilson, overhandigt de rechter een kerstkaart met een biljet van één dollar erin. Ze probeert de rechter niet om te kopen, maar probeert in plaats daarvan te wijzen op een zeer belangrijke zin die op de valuta is geschreven. Rood omcirkeld zijn de woorden 'In God We Trust.' Een demonstratie van de acceptatie en geloofsverklaring van de regering in een hogere macht die niet kan worden bewezen of weerlegd. Iets dat berust op... Geloof.

De rechter erkent vervolgens tegenover de rechtbank dat het dollarbiljet is uitgegeven door de Schatkist van de Verenigde Staten en wordt ondersteund door de Amerikaanse overheid. Door de woorden 'In God We Trust' te plaatsen. De federale regering heeft openlijk verklaard dat ze God accepteren door geloof en niets meer. De film probeert niet voor of tegen een specifieke religie te pleiten. In plaats daarvan wijst het erop dat vertrouwen en geloof in iets dat ons begrip te boven gaat, al door de Amerikaanse overheid is geaccepteerd via de nationale valuta. En als gevolg hiervan kan de staat New York hun voorbeeld volgen en een uitspraak doen die ook op geloof is gebaseerd, door te beslissen dat de kerstman echt is en dat hij Kris Kringle is.

Waar in het originele verhaal Kris Kringle wordt vrijgesproken door een juridische maas in de wet en een onderzoek van de federale wetgeving, ziet de remake hem vrijgesproken door geloof. Dat einde maakt de cirkel rond en versterkt de waarden en boodschappen van de film. Beide films ontleden het belang van ergens in geloven en de vrijheid die gepaard gaat met het loslaten van scepsis en pessimistische idealen. Maar het origineel richt zich meer op individuele overtuigingen en hoe je door die overtuigingen door de rest van de wereld kunt navigeren. Terwijl de remake het geloof door een bredere lens bekijkt en het geloof onderzoekt als een toewijding van de mensen, in plaats van het individu.

Het is een zeldzaam voorbeeld van een origineel en een remake die beide erin slagen om relevante en oprechte verhalen te maken en DAT... is een kerstwonder.

Overweeg je Wonder op 34th Street een kerstklassieker? Welk einde verkies jij? Laat het ons weten in de reacties. En vergeet niet te liken, abonneren en op de meldingsbel te drukken voor meer geweldige inhoud. Vrolijk kerstfeest voor iedereen, en voor iedereen een goede nacht.

Volg ons voor meer entertainmentverslaggeving op Facebook , Twitteren , Instagram , En YouTube .

Opmerking: als u een onafhankelijk product koopt dat op onze site(s) wordt vermeld, kunnen we een kleine commissie van de detailhandelaar verdienen. Bedankt voor je ondersteuning.