Harry Potter: verhalen achter de schermen over Alan Rickman

Hoewel het debat over de vraag of Sneep slecht of een held was nooit eindigt, zijn we er allemaal zeker van dat de acteur achter hem een ​​geliefde was voor de filmindustrie. In tegenstelling tot het sombere en knorrige karakter van de professor in drankjes, was Alan Rickman een vrolijke man. Zijn costars hebben hem altijd beschreven als een meelevend en lief persoon op de set. Natuurlijk verraadden zijn briljante acteerprestaties nooit zijn ware gezicht op het scherm. Harry en de rest van het Griffoendor-huis waren constant in vijandschap met Sneep, maar in het echte leven waren de kinderen super dicht bij de overleden acteur. Laten we zonder verder oponthoud de 10 verhalen achter de schermen over Alan Rickman uit de sets van Harry Potter ontdekken.

Het kostuum en uiterlijk van Sneep waren het meest constant in de Harry Potter-franchise, behalve de grootte. Elke keer dat Alan Rickman op vakantie ging, kwam hij altijd terug met wat extra vakantiegewicht. Maar de acteur realiseerde het zich nooit omdat de kostuumafdeling in het geheim de kostuummaten zou vergroten zonder hem te vertellen.

Terwijl Harry, Hermelien, Ron , en we observeerden Sneep scherp, terwijl hij zat te dineren met de andere professoren in de Grote Zaal, in werkelijkheid luisterde Alan Rickman naar zijn iPod van onder de kamerjas. Het is hilarisch om het nu terug te roepen, omdat de camera hem altijd onder een verdacht licht wierp alsof Sneep iets duisters van plan was. Maar we wisten niet dat hij alleen maar aan het chillen was op muziek.

Als kinderen twijfelden we altijd aan onze vrienden en klasgenoten als er een grap met ons werd uitgehaald. Niemand zou ooit de vinger durven opsteken naar eerbiedige volwassenen. Het lijkt erop dat Alan Rickman, Michael Gambon (Dumbledore) en regisseur Alfonso Cuaron misbruik maakten van hun anciënniteit en zich richtten op de arme Daniel Radcliff. Ze verstopten een op afstand bestuurbaar scheetmakend voorwerp in Daniels slaapzak en speelden ermee tijdens de meest gênante momenten. Ik dacht meteen: 'Dit is een van de andere kinderen [aan het rommelen] en we zouden in de problemen komen', zei Daniel. Maar het bleek dat het een van de leden van de Britse waarnemend royalty was.

Op een dag, toen de studio Prisoner of Azkaban aan het filmen was, verscheen een tienerjongen genaamd Jay bij wie het laatste stadium van kanker was vastgesteld op de set en vroeg om in de film te spelen. Hoewel de producer hem nergens kon plaatsen omdat de opnames al waren begonnen, stapte Alan Rickman in en maakte de jongensdroom werkelijkheid. Volgens producer Paula DuPre was Pesman [Wat Jay] echt wilde, in de film te zitten, niet alleen op bezoek. Ik zei: Nou, dat kunnen we niet echt doen, en je bent er al. Alan kwam langs en stelde zichzelf voor aan Jay, en Jay was zo blij hem te ontmoeten.

Ze ging verder. Alan keek me aan, en hij ging min of meer in zijn Sneep-modus in kostuum, en zei: Waarom zit dit kind niet in de film? Iedereen lachte goed en Alan nam hem bij de hand en zette hem in de menigte van kinderen terwijl ze over hem heen renden. De achterkant van hem is eigenlijk in een schot.

Wat zou professor Sneep doen als hij Ron betrapte terwijl hij een grappige schets van hem maakte? Misschien zou hij hem duizenden reageerbuizen en bekers laten schoonmaken of hem 3000 woorden essay geven om te schrijven. Maar aangezien het Alan Rickman was die Rupert Grint betrapte terwijl hij zijn karikatuur achter de schermen aan het tekenen was, liet hij de jonge kunstenaar het ondertekenen en hield het in zijn bezit als souvenir.

Iedereen op de magische set Wizards was verbaasd om Rickmans entourage van kleine kinderen te zien. Terwijl de bemanning werd geïntimideerd door zijn persona, net als de fictieve personages, hadden kinderen die de set bezochten geen moeite om een ​​band met hem op te bouwen. Evanna Lynch beschreef het op de beste manier door te zeggen dat het de meest bizarre scène was om Sneep in dit zwarte gewaad te zien, meestal met een slabbetje aan - we moesten deze slabbetjes dragen zodat we ons kostuum niet verpesten - omringd door al die blije kleine kinderen die met hem aan het kletsen waren.

Tegen het einde van de serie leerden we allemaal over de goede bedoelingen van Sneep om Harry te beschermen en hem voor te bereiden om tegen Voldemort te vechten. Alan Rickman, aan de andere kant, liet geen mysterie achter over zijn welwillende en wijze instelling. Hij begreep de tol die het acteerbedrijf van acteurs eiste, vooral de jonge sterren, en zorgde daarom altijd voor de kinderen op de sets. Verschillende jonge acteurs uit de Harry Potter-serie, Matthew Lewis, Devon Murray, Sean Biggerstaff, enz., zijn Alan Rickman dankbaar voor zijn carrière- en levensadvies.

Volgens Harry Potter-acteur Daniel Radcliff, behandelden Alan Rickman, die hij op ongeveer 12-jarige leeftijd ontmoette hem als een leeftijdsgenoot en niet als een kind. Bij het overlijden van de acteur was Daniel een van zijn vele medespelers die naar voren kwamen om hun eerbetoon te brengen. Hij schreef ongetwijfeld een van de beste acteurs met wie ik ooit zal werken en een van de meest loyale en meest ondersteunende mensen die ik ooit in de filmindustrie heb ontmoet. Radcliff voegde toe: Als acteur was hij een van de eersten van de volwassenen Aan Pottenbakker om me als een leeftijdsgenoot te behandelen in plaats van als een kind.

Het is niet nieuw voor ons om te horen hoe de acteermethode van sommige acteurs de cast en crew doet schrikken. Jared Leto's method-acting als Joker is een van de grootste en meest recente voorbeelden. Evenzo paste de super getalenteerde Alan Rickman dezelfde techniek toe tijdens het spelen van de cynische professor in drankjes op Hogwarts. Maar de meeste jonge acteurs op de set waren doodsbang als Rickman zijn kostuum aantrok. Volgens Evanna Lynch, die Luna Leeflang speelde, was hij een methode-acteur, dus we waren allemaal behoorlijk doodsbang voor hem op de set. Ik herinner me alleen dat hij griezelig was in de gangen. Hij glimlachte niet en iedereen sprak op eerbiedige toon over hem.

Soms hebben de acteurs evenveel inspraak in het bedenken van hun kostuums als de ontwerpers. Door zoveel tijd te investeren in het bestuderen van hun rol, kunnen de acteurs in de psyche van hun personages kruipen. Het kenmerkende kostuum met zwarte cape van Severus Sneep was gebaseerd op Alan Rickmans begrip van de tovenaar. Toen hem werd gevraagd, zei Rickman, was ik erg betrokken bij het kostuum en de look. Hij voegde eraan toe: ik zei dat de mouwen heel strak moeten zijn en dat er veel knopen moeten zijn.