De vreemde evolutie van Thor in de MCU (VIDEO)

FandomWire 's nieuwste video-essay verkent de vreemde evolutie van Thor in de MCU.

Bekijk de video hieronder:

Abonneren & druk op de meldingsbel zodat je nooit een video mist!

Evolutie van Thor

Als je iemand zou vragen welke van de superhelden in de Wonder Cinematic Universe zou als eerste vier solofilms krijgen, waarschijnlijk zou niemand met Thor hebben geantwoord. En toch zijn we hier met Thor: Liefde en Donder , de vierde inzending in een serie die sinds het begin een vreemde ontwikkeling heeft doorgemaakt.

Maar hoe hebben we dit punt bereikt waarop de God van de Donder zoveel kansen heeft gekregen om de wereld te redden? Hij is nauwelijks het meest populaire personage, en hoewel zijn films consequent hun geld terugverdienen, zijn ze niet zo lucratief als sommige van de andere solo-uitstapjes.

Misschien ziet Marvel dat het Thor-bezit iets speciaals kan zijn, en willen ze de tijd nemen om ervoor te zorgen dat ze het goed doen.

De eerste Thor werd over het algemeen gemengd onthaald. Het heeft een 57 op Metacritic - een van de weinige films in de serie met een gele score op de dienst. Dit was echter vroeg in de voortgang van de serie - voordat het de formule had gevonden waarmee de rest van de franchise zou worden gemaakt. De MCU zou later bepalen wat stripboekfilms zouden worden, maar deze definitie werd toen nog gevormd Thor kwam uit.

De eerste Thor film werd geregisseerd door Kenneth Branagh, wiens regie-inspanningen tot dan toe voornamelijk Shakespeare-aanpassingen waren. In werkelijkheid, Thor zou Branagh's eerste zijn in een reeks reguliere studiofilms die hij zou maken, zijn volgende films zijn Jack Ryan: Schaduwrekruut , Assepoester , En Moord op de Orient Express .

Branagh zou zijn ervaring met het regisseren van deze elitaire literaire aanpassingen meenemen om te maken Thor . Het personage is immers gebaseerd op de Noorse mythologie, dus het is logisch dat een aanpassing van het pand erg literair zou zijn. Branaghs grootste investering in de film was om het publiek onder te dompelen in de wereld van Asgard, zowel visueel als verhalend, en zo de basis te leggen voor toekomstige afleveringen.

Vanuit een visueel standpunt, het bepalende kenmerk van Thor was een overvloed aan Nederlandse invalshoeken. Hoewel dat nauwelijks iets spectaculairs is in vergelijking met wat er nu in de MCU wordt gedaan - zoals de horror-geïnspireerde Multiversum van waanzin of de Wuxia-geïnspireerde Shang Chi - het was onderscheidend in een tijd waarin we alleen het nogal visueel eenvoudige hadden gezien Ijzeren man films en De ongelooflijke Hulk . Thor was de eerste film in de MCU die zijn eigen stijl had.

Toen, twee jaar later, het vervolg, Thor: De Donkere Wereld , zou een van de meest verguisde MCU-films tot nu toe worden. Zelfs de meest hardcore fans van de serie worstelen om een ​​van de saaiste, grijsste films te verdedigen die tot nu toe in de serie zijn gemaakt.

Een deel van de worsteling met de film is misschien wel de keuze van de regisseur. Kenneth Branagh werd vervangen door Alan Taylor, vooral bekend door het regisseren van enkele van de beste afleveringen van HBO's populaire fantasy-serie Game of Thrones . En tijdens de overgang van een van de meest epische fantasieshows aller tijden naar een Thor film die zelf sterk wordt beïnvloed door het fantasiegenre leek misschien een natuurlijke overgang, Taylor leek alle verkeerde lessen te trekken uit zijn ambtstermijn op Game of Thrones .

Inderdaad, de slechte richting van De donkere wereld zorgde ervoor dat het een saaie en vergeetbare schurk had en enkele van de minst opwindende actiescènes in een Marvel-film tot nu toe. De enige verlossende factor van de film is de verhaallijn van Loki, waarbij sommige fans zelfs zeggen dat dit veel beter werkt als een Loki-film dan als een Thor-film.

Dus na De donkere wereld werd gepand door zowel critici als fans - althans volgens MCU-normen - was het alleen maar logisch dat er een enorme koerscorrectie zou plaatsvinden. Voer de Nieuw-Zeelandse regisseur Taika Waititi in, die toen vooral bekend stond om het maken van cult-favoriete komedies zoals Wat we doen in de schaduw En Op jacht naar de Wilderpeople . Zijn radicaal andere richting redde een serie die het punt van redding voorbij leek.

De belangrijkste wijziging die Waititi heeft aangebracht in de Thor eigenschap doordrenkte het met een gevoel voor kleur en humor. De eerste twee Thor films waren voornamelijk serieuze aangelegenheden geweest, met een beetje verplichte komische opluchting, maar de derde inzending, Thor: Ragnarok , was een zeer humoristische, ironische film.

Terwijl de eerste twee films zich voornamelijk afspeelden op Earth en Asgard, Ragnarok werd meer een intergalactisch avontuur voor de God of Thunder en bende. Het lijkt waarschijnlijk dat de filmmakers probeerden te profiteren van de populariteit van de Beschermers van het universum films, als Ragnarok zou een zeer vergelijkbare luchtige maar oprechte toon aannemen.

Zoals de Bewakers filmpjes, Thor: Ragnarok zou ook sterk afhangen van de soundtrack om de sfeer te creëren. Een belangrijk onderdeel van de marketing van de film was het 'Immigrant Song' van Led Zeppelin, dat een nummer zou worden dat fans jarenlang met de film zouden associëren. Hoewel de soundtrack niet zo iconisch is als de Awesome Mixes, was het toch een groot deel van het succes van de film.

De film zwaaide ook naar de hekken met zijn schurken in vergelijking met eerdere Thor-uitstapjes. De met een Academy Award bekroonde actrice Cate Blanchett casten als Hela, de zus van Thor, was een gedurfde keuze en een die zijn vruchten afwierp, aangezien Blanchett een enorm gedenkwaardige uitvoering gaf in de rol.

En om nog meer toe te voegen aan de dwaasheidsfactor was de secundaire antagonist van Jeff Goldblum, The Grandmaster. Goldblum speelt de rol bizar op een manier die alleen hij kon. Hoewel Grandmaster misschien niet de meest consequente schurk uit het Marvel Cinematic Universe is, zorgt Goldblum ervoor dat hij in ieder geval niet te vergeten is.

Dus als je daarna de scorekaart controleert Ragnarok , er zijn er twee behoorlijk rechtlijnig geweest Thor films die niet goed werden ontvangen en nog een luchthartige die geliefd was bij fans en critici. Natuurlijk zou Marvel Waititi terughalen om de vierde inzending in de serie te regisseren - Thor: Liefde en Donder .

Maar Waititi was niet tevreden met het herhalen van de humoristische toon van Ragnarok in Liefde en Donder . In plaats daarvan koos hij voor een benadering die enkele van de donkere elementen uit de eerste twee films vermengde met de humor die zo goed werd ontvangen uit Ragnarok . Het resultaat? Het werd overwegend warm, zij het enigszins onverschillig, ontvangen en verdiende een score van 66% van de critici en 78% van het publiek op Rotten Tomatoes.

Hoewel dat zeker geen slechte scores zijn, is het duidelijk niet de enthousiaste ontvangst waar de filmmakers op hoopten. Gezien dat De donkere wereld heeft een gelijkwaardige criticusscore en een publieksscore van 75%, de film ging niet zo goed als hij had kunnen zijn. Maar waarom is dat?

Een deel van de ontvangst kan waarschijnlijk worden toegeschreven aan het idee dat te veel van het goede slecht is. Velen beschreven Liefde en Donder als ' Ragnarok redux' of zelfs ' Ragnarok licht.” Maar daarmee wordt de delicate evenwichtsoefening die Waititi gracieus wist uit te voeren, ondermijnd.

Ja, voor het grootste deel behoudt de film dezelfde luchtige, malle toon van Ragnarok, met veel grappende verwijzingen naar de popcultuur. Een terugkerende grap die fans verdeelde, maakte grapjes over de tien jaar oude schreeuwende geitenmeme. Het is belachelijk, net zoals elke film over een met een hamer zwaaiende, cape-dragende superheld zou moeten zijn.

En een beslissing die bijna ironisch aanvoelt, gezien hoeveel hun films het succes van hebben geïnspireerd Ragnarok , zouden de Guardians of the Galaxy een korte verschijning maken in Liefde en Donder . Maar hun korte en humoristische aanwezigheid in de inleiding van de film was een uitstekende indicatie van wat fans konden verwachten van de toon van de film.

Maar aan de andere kant is er ook een veel donkerder, somber randje aan deze film. En de humor die overal wordt verspreid, tast de verdediging van de kijker echt aan, zodat de emotionele aspecten van de verhaallijn een substantiële emotionele impact zullen hebben.

De koude opening van Liefde en Donder is ongetwijfeld een van de donkerste en somberste dingen die tot nu toe in de MCU zijn gedaan. Het is misschien niet het meest visueel verontrustende om de dochter van Gorr te zien sterven van de honger, maar het is ongetwijfeld op zijn minst verontrustend om zo'n jong kind zo vreselijk te zien lijden.

Deze reeks vestigt Gorr op een zeer meeslepende manier en maakt hem tot een van de meest interessante schurken in de MCU. Hoewel hij onmiskenbaar sadistisch is, en daarom het publiek zeker niet voor hem wroet, is hij een moreel complexe slechterik - iets dat tot nu toe ontbreekt in de Thor-franchise.

De actiescènes in Liefde en Donder zijn ook aanzienlijk interessanter dan alles wat in de vorige films is gedaan. De actie was zonder twijfel het zwakste aspect van Ragnarok , omdat het vooral een achterbank innam voor de komedie, maar voor Liefde en Donder , Waititi zorgt ervoor om te laten zien dat hij actie uitzonderlijk goed kan regisseren.

De duidelijk beste scène in de film is die in de Shadow Realm. Geschoten in helder, prachtig zwart-wit met veel contrast, is de film visueel innovatiever dan de meeste actie uit de rest van de franchise. De choreografie is eenvoudig maar effectief, waardoor de visuele stijl het gewicht kan dragen. Waititi claimt effectief de kritiek op de Thor franchise dat het te grijs is door een scène te maken die doelbewust kleurloos is.

De mix van tonen in Thor: Liefde en Donder heeft grotendeels voor verdeeldheid gezorgd, maar het is precies wat de Thor-franchise in de eerste plaats had moeten zijn. Net als de titulaire superheld van de Noorse god, worstelde de franchise met een beetje een identiteitscrisis en heeft hij nu zijn weg gevonden. Hopelijk gaat dit door in de vijfde aflevering van de serie - en misschien wel de conclusie van de TRUE Thor trilogie die begon met Ragnarok .

Wat vond je van de evolutie van Thor in Thor: Liefde en Donder ? Is het een natuurlijke voortzetting van de stijl van de serie, of is het gewoon een poging om verlichting in een fles te heroveren? Laat het ons weten in de commentaarsectie hieronder.

Volg ons voor meer entertainmentverslaggeving op Facebook , Twitteren , Instagram , En YouTube .