De PERFECTE scène in Jurassic Park (VIDEO)

Jurassic Park is een van de meest iconische films van de jaren 90. Misschien wel van alle tijden. En hoewel de hele film een ​​meesterwerk is van actie-avontuurverhalen, is er één scène in het bijzonder die boven de rest uitsteekt. Het is een scène vol spanning, heldhaftigheid, verbluffende visuele effecten en natuurlijk een T-Rex. Ga met ons mee terwijl we ons verdiepen in de PERFECTE scène uit Jurassic Park en onderzoek alle kleine details die het zo speciaal maken.

Bekijk de video hieronder:

???? Abonneren & druk op de meldingsbel zodat je nooit een video mist!

De jaren 90 worden vaak beschouwd als een hoogtepunt voor de filmwereld. Het is tenslotte het decennium dat ons tijdloze klassiekers zoals Pulp Fiction , De Matrix , De Shawshank-verlossing , Goedendag , En Jurassic Park . En hoewel al die films fenomenaal zijn, is het dat ook Jurassic Park dat opvalt als een bekronende filmische prestatie. Het gebruik van animatronics en CGI in de film om dinosaurussen op zo'n overtuigende manier na te bootsen, was iets dat het publiek nog nooit eerder had gezien. Voordien werden dinosaurussen meestal in films geportretteerd door het gebruik van stop-motionanimatie. Zoals in de originele King Kong-klassieker uit 1933.

Hoewel de Jurassic-franchise zijn ups en downs heeft gehad, blijft de originele film ongeëvenaard. Er zijn talloze momenten die Jurassic Park zo memorabel maken, maar één scène steekt boven de rest uit. Het is opwindend en angstaanjagend. Het is een visueel meesterwerk dat de toon en thema's zet voor de rest van de film en tegelijkertijd de ontwikkeling en bogen van de hoofdpersonages bevordert. Het is perfect. Je weet over welke scène ik het heb. De T-Rex ontsnapt uit zijn verblijf... Natuurlijk.

Jurassic Park is een actie-avonturenfilm uit 1993, meesterlijk geregisseerd door Steven Speilberg. Het is een bewerking van een gelijknamige roman uit 1990, geschreven door Michael Chrichton. Crichton is geen onbekende in het laten aanpassen van zijn boeken voor het scherm. Zijn romans Twister, Congo, Sphere, Timeline en talloze andere hebben allemaal hun weg naar theaters gevonden. Maar de filmstudio's wisten dat Jurassic Park iets speciaals was. Zo erg zelfs dat er een biedingsoorlog was voor de filmrechten voordat de roman zelfs maar was gepubliceerd, waarbij Universal Studios uiteindelijk de rechten binnenhaalde voor $ 1,5 miljoen.

Verwant: De PERFECTE scène in The Dark Knight (VIDEO)

Er zijn veel wijzigingen aangebracht met de sprong van pagina naar scherm. Sommige personages werden weggelaten en andere werden drastisch veranderd. Niemand meer dan John Hammond, gespeeld door Richard Attenborough. In de roman is John een narcist. Zijn enige zorg in het hele boek is het succes van het park en zoveel mogelijk geld verdienen, ongeacht de kosten. Hij is bereid om het leven van mensen in gevaar te brengen, zelfs zijn eigen kleinkinderen als dat betekent dat Jurassic Park zal slagen. Terwijl dat is iets het geval in de film, is het in veel mindere mate. Richard Attenborough geeft het personage vriendelijkheid en oprechtheid, ondanks zijn grandioze en gevaarlijke ambities. Wanneer zijn kleinkinderen in gevaar zijn, is het zijn vastberadenheid om hen te beschermen die hem drijft om de controle over Jurassic Park terug te krijgen. En zijn kleinkinderen zijn in gevaar… VEEL.

Dennis Nedry is een medewerker van Jurassic Park, tot in de perfectie gespeeld door Wayne Knight, vooral bekend als Newman Seinfeld .

Onbekend bij, nou ja... wie dan ook, Dennis heeft een complot om het dino-DNA te stelen en te verkopen om snel geld te verdienen. En daarbij brengt hij onbedoeld het park in chaos door de macht te doden. Het is hebzucht en een fascinatie voor het spelen van God die het park en zijn bewoners in een nachtmerriescenario lanceert, en die thema's zouden door de film en zijn sequels worden voortgezet. Maar maak je geen zorgen. Dennis komt er niet vrij vanaf.

Door het wegvallen van de stroom komen twee tourjeeps tot stilstand buiten de T-Rex-omheining. De eerste Jeep wordt bewoond door de kleinkinderen van John, Tim en Lex, en door de advocaat van het park, Donald. De tweede Jeep wordt bezet door Dr. Alan Grant en Dr. Ian Malcom. Tot nu toe verliep de jeeptour grotendeels rustig. Maar als de duisternis invalt en de regen valt, verandert dat allemaal.

De film bouwt op meesterlijke wijze spanning op en die spanning blijft toenemen naarmate de scène zich afspeelt. Het glas water dat in de bekerhouder zit, begint langdurig te trillen. Het beeld van het water dat kabbelt terwijl een donderende knal uit de verte te horen is, is nu iconisch. Een voorteken van de onvoorstelbare verschrikkingen die hen spoedig zullen treffen. Dan is de geit die eerder in het T-Rex-verblijf was vastgeketend, verdwenen. De ketting hangt aan de paal zonder enig teken van het dier tot het moment dat zijn losgemaakte poot op het glazen dak van de jeep wordt gegooid en de T-Rex van achter de bomen tevoorschijn komt om zichzelf te onthullen. Het is een methodische opbouw naar de eerste blik op het gevaarlijkste roofdier van Jurassic Park.

Donald vlucht onmiddellijk uit de jeep en laat de deur aan de bestuurderskant wijd open terwijl hij zich verstopt in het dichtstbijzijnde toilet, waardoor Lex en Tim alleen achterblijven, bang en geen idee wat ze moeten doen. Vanuit de tweede jeep kijken Ian en Alan, hulpeloos en onder de indruk van wat ze zien, toe terwijl de T-Rex zich losmaakt uit zijn omheining. Alan dringt er bij Ian op aan om 'absoluut stil te blijven.' Hem verzekeren dat de visie van de T-Rex gebaseerd is op beweging.

De camera schakelt dan onmiddellijk terug naar de eerste jeep om te onthullen dat de twee kinderen verwoed door het voertuig bewegen en wanhopig op zoek zijn naar een zaklamp. Dit benadrukt de mate van gevaar waarin Lex en Tim verkeren door te laten zien dat ze totaal niet weten hoe ze met de situatie moeten omgaan. De T-Rex botst aanvankelijk tegen de tweede jeep, maar wordt aangetrokken door het felle licht van de zaklamp die Lex zojuist heeft aangezet.

Terwijl de dinosaurus op slechts een paar meter van de jeep van Tim en Lex opdoemt, steekt Tim zijn hand uit om het bestuurdersportier te sluiten dat open was gelaten. De deur houdt de T-Rex niet tegen, maar als je hem sluit, krijg je een vals gevoel van veiligheid. Een barrière van scheiding tussen Tim en de T-Rex. Het is alsof een kind iets engs ziet in de schaduwrijke hoeken van hun slaapkamer en ze verstoppen zich onder hun deken. Er is daar geen echte veiligheid, maar er is een gevoel van veiligheid.

De T-Rex schittert door het met regen besmeurde glas en de zaklamp wijst recht in zijn oog, waardoor de pupil verwijdt. De verwijding van het oog van de T-Rex is een klein effect met een enorme impact. Het voegt een niveau van realisme toe aan het moment en laat het publiek geloven dat dit een levend, ademend wezen is in plaats van een animatronische robot.

En dan... Wel, en dan is er het gebrul.

Om het oorverdovende gebrul van het toproofdier te bereiken, wendde geluidsontwerper Gary Rydstrom zich tot hedendaagse dieren. Een combinatie van geluiden van een leeuw, een alligator en, verrassend genoeg, de schreeuw van een babyolifant werden allemaal gebruikt om de T-Rex zijn angstaanjagende stem te geven. Sounddesign speelt een centrale rol in de scene. Om het geluid van de stappen van de T-Rex weer te geven, werd het geluid van een vallende Redwood-boom gebruikt. Ter vergelijking: Redwoods wegen doorgaans ongeveer vijftigduizend pond.

De T-Rex begint zijn aanval, eerst barst hij door het dak van de jeep en kantelt vervolgens moeiteloos het voertuig ondersteboven, waardoor de kinderen in een nachtmerriescenario terechtkomen. Voor veel van de actiefoto's van de scène werd CGI gebruikt. Maar onthoud, dit was 1993. CGI stond nog in de kinderschoenen en als het verkeerd werd gedaan, kon het een cruciaal moment in een film volledig verpesten. De CGI wordt echter slim gebruikt binnen de scène. De zware regenval en de nachtelijke hemel helpen de dinosaurus in schaduwen te bedekken en laten hem opgaan in zijn omgeving.

Ian en Alan blijven met afschuw toekijken vanaf de tweede Jeep totdat Alan uit het voertuig stapt en een straatlantaarn gebruikt om de T-Rex af te leiden. Tot nu toe is Alan afgeschilderd als een strenge man die niet van kinderen houdt. Hij doet er alles aan om aan het begin van de jeeptour niet met Tim en Lex in hetzelfde voertuig te rijden. Maar dat maakt dit moment zo belangrijk. Dit is het heldenmoment van Alan. Gedurende de rest van de film brengt Alan het grootste deel van zijn tijd door met Tim en Lex en zijn harde buitenste schil wordt langzaam afgebroken terwijl het trio dichterbij komt in hun strijd om te overleven. Maar het is op dit moment dat we Alan voor het eerst zien voor wie hij werkelijk is. Een beschermer. Een man die zijn eigen leven op het spel zet om het leven van anderen te redden.

Zijn snelle denkvermogen en bereidheid om in actie te komen, werkt, aangezien de T-Rex zijn aandacht richt op de flair en zijn aanval op de Jeep opgeeft... voor nu in ieder geval. Alan blijft stil staan, behalve zijn zwaaiende arm die de fakkel vasthoudt en een levendige rode gloed afgeeft tegen de duisternis. Hij gooit de vuurpijl en als een hond die apporteert, jaagt de T-Rex hem achterna. De visie van de dinosaurus is gebaseerd op beweging en licht. Zolang Alan stil blijft staan, is hij niet de focus.

Dan voegt Ian zich ook bij de pogingen om de kinderen te redden door nog een vuurpijl aan te steken en voor zijn leven te rennen. Alan roept dat hij moet bevriezen, maar Ian blijft rennen terwijl hij tegen Alan schreeuwt: 'Haal de kinderen!' Het is weer een heldenmoment, alleen Ian is niet zo goed geïnformeerd of uitgerust als Alan, en als gevolg daarvan wordt hij achtervolgd door het dodelijke beest. Ondanks het gooien van de fakkel, zet de T-Rex zijn achtervolging op Ian voort. Hij is in volle beweging en de jagersinstincten van de T-Rex zijn in volle gang. Ondanks een akelige klap van de dinosaurus overleeft Ian. Hij is bewusteloos geslagen en begraven onder een stapel takken.

Maar herinner je je die advocaat nog die de kinderen in de steek liet in hun moment van nood om zich op een toilet te verstoppen? Ja... hij wordt opgegeten.

Ians afleiding werkt en geeft Alan genoeg tijd om Lex te bevrijden, maar Tims been zit vast en hij kan niet meteen worden bevrijd. Wanneer de T-Rex terugkeert, is de situatie nijpend. Tim zit nog steeds vast, maar Lex is in direct gevaar. Alan staat voor een keuze... Blijven en het leven van Lex en dat van hem riskeren, of vertrekken en dat van Tim riskeren?

Het is een echte Sophie's Choice-beslissing. In de film uit 1982 is Sophie, gespeeld door Meryl Streep, een Poolse immigrant die door nazi-soldaten werd gedwongen om te beslissen welke van haar kinderen leefden en welke stierven. Alan heeft geen tijd over en neemt de moeilijke beslissing om Lex te nemen en de gigantische dijk aan de andere kant van de betonnen barrière af te weren.

Nu weet ik wat je denkt... was dat niet gewoon een T-Rex verblijf? Waarom is het ineens een enorme drop-off? Dat slaat nergens op. Nou, weet je wat... Ik zal het doen niet laat je dit voor me verpesten. Deze scène is perfect.

Terwijl Alan aan de betonnen muur bungelt met Lex om zijn nek gewikkeld en zich vastklampt aan haar leven, zet de T-Rex zijn aanval op de jeep voort en klemt hem dichter bij de klif, dreigt hem over de rand te duwen en stort neer op Alan en Lex. . Alan begint heen en weer te rennen en probeert genoeg vaart te krijgen terwijl hij naar Lex schreeuwt om de draad die aan de zijkant bungelt vast te pakken. Het is een ongelooflijk spannend moment en op het laatst mogelijke moment grijpt Lex de andere draad. De jeep valt en landt in een boom beneden, en Alan en Lex leven nog.

De T-Rex brult opnieuw en bevestigt zijn autoriteit als de dominante soort, en dan... eindelijk kan het publiek ademhalen. Het is bijna tien minuten adrenaline-pompende, hartverscheurende spanning. Het is een meesterlijke weergave van verhalen vertellen die op alle fronten uitblinkt. De indrukwekkende montage. Het onberispelijke geluidsontwerp. De perfect ontworpen T-Rex en de mogelijkheid om de personages voor onze ogen te zien groeien en evolueren. Het is iets dat we zelden krijgen in een film als deze. Het is een tijdloze klassieker en een bekroning van de cinema uit de jaren 90. Het is perfect.

Wat is je favoriete moment uit een Jurassic Park-film? Laat het ons weten in de reacties. Vergeet niet te liken en te abonneren zodat je niets mist, en volgende week zijn we er weer, want 'Life.. uh, finds a way.' Tot de volgende keer.

Volg ons voor meer entertainmentverslaggeving op Facebook , Twitteren , Instagram , En YouTube .