Army Of The Dead Review: een zombiefilm met bite
In 2004 heeft Zach Snyder iets heel indrukwekkends tot stand gebracht. Hij heeft met succes Dawn of the Dead van George A. Romero opnieuw gemaakt. De originele klassieker uit de jaren 70 wordt door velen beschouwd als een van de beste zombiefilms ooit gemaakt. En toch heeft Snyder met succes het verhaal van mensen die tijdens een zombie-apocalyps vastzaten in een winkelcentrum opnieuw uitgevonden op een frisse, opwindende en inventieve manier. Nu is Zach Snyder teruggekeerd naar het zombiegenre dat hielp bij het lanceren van zijn
carrière bij de Netflix-film Army of the Dead.
Met een speelduur van iets minder dan twee en een half uur is het duidelijk dat Snyder de creatieve vrijheid kreeg om de zombiefilm te maken die hij in gedachten had, zodat er weinig over bleef op de vloer van de uitsnijderij. Maar ondanks dat het meer dan twee uur duurt, sleept de film nooit of voelt hij te lang aan. Vanaf het begin stelt de film vast dat deze zombies anders zijn dan de schuifelende, trage zombies die we eerder in films en televisie hebben gezien. Ze zijn krachtig en snel. Maar het is meer dan alleen snel zijn. Deze zombies bewegen met een doel en vertonen een intelligentieniveau dat normaal niet wordt geassocieerd met zombies.
Scott Ward (Dave Bautista) wordt ingehuurd om 200 miljoen te stelen uit een kluis in een in quarantaine geplaatst en door zombies geteisterd Las Vegas. Vervolgens stelt hij een team van huurlingen samen met de nodige vaardigheden om de klus te klaren. De film speelt zich af als een actievolle Ocean's 11 met zombies (inclusief een zombietijger). De ondersteunende cast van safe crackers, piloten en spierballen wordt aangevuld met een getalenteerde mix van nieuwkomers en bekende gezichten.
Centraal in de film staat de relatie tussen Ward en zijn vervreemde volwassen dochter. Het is tijdens de momenten die deze relatie onderzoeken dat we Dave Bautista's dramatische bereik in het spel zien. Het publiek kreeg een glimp van Bautista's dramatische talent in Blade Runner 2049, en hij bewijst eens te meer dat hij het talent heeft om een grote film te leiden. Hoewel de overheersende charme en het charisma van Dwayne The Rock Johnson niet te ontkennen zijn, blijft Bautista bewijzen dat hij de meer getalenteerde en veelzijdige worstelaar is die filmster is geworden.
Terwijl het team door de in quarantaine geplaatste zone beweegt, krijgen we een beter begrip van hoe deze zombies werken en bestaan in het verlaten Las Vegas. Deze film wil meer zijn dan zomaar een zombiefilm, en voor het grootste deel slaagt het. Er is spanning, suspense, veel actie en enkele nieuwe ideeën. Maar dit is door en door een zombiefilm en dat laat je nooit vergeten. Het woord zombie schuwt ook nooit en is door de hele film heen meerdere keren te horen. En hoewel het zeker een leuke kijk is op het bijna versleten genre, valt het in veel van de clichés en stijlfiguren die je zou verwachten.
Er zijn naakte zombies, geweren die veel meer munitie afvuren dan ze kunnen vasthouden en heel veel bloed.
Na Zach Snyder's tumultueuze relatie met Warner Bros. en het DC Extended Universe voelt deze film als een verademing van de regisseur. Het is een Zach Snyder-film, compleet met verbluffende beelden en een geweldige soundtrack. Ondanks de gebreken van de film verliest hij nooit zijn hoofddoel uit het oog, om te dienen als een leuke en vermakelijke manier om een paar uur door te brengen. In dat opzicht is het een groot succes en een welkome terugkeer naar de roots van Snyder. 7,5/10
