12 Visceraal deprimerende films die je zoveel existentiële crisis geven dat je tegen de muur zou slaan
Films zijn een medium van entertainment. Zo dachten we oorspronkelijk dat ze waren. New age-filmmakers gebruiken het nu als een middel om een verscheidenheid aan boodschappen over te brengen. Sommigen van hen zijn zo deprimerend dat we liever tegen een muur slaan dan ze opnieuw te zien.
Jacob's ladder
De eerste vermelding in deze lijst is een absolute klassieker. Jacob's ladder kwam in 1990. Het is nog steeds actueel. Een eenvoudige postbode wordt achtervolgd door flashbacks van een eerder huwelijk. Tot overmaat van ramp beginnen nachtmerries uit zijn dagen in de oorlog in Vietnam en zijn inmiddels overleden zoon zijn psyche langzaam te ontrafelen tot het punt dat er niets dan krankzinnigheid over is.
In de wildernis
Zal je ooit in staat zijn om alles op te geven en op een cross country tour te gaan, niet wetende wat er daarna komt? Into The Wild is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Emil Hirsch speelt Christopher McCandless, een lifter die afstand heeft gedaan van al zijn aardse bezittingen en door Amerika reist. Onderweg komt hij veel mensen en situaties tegen die hem als individu blijvend veranderen.
De weg
Durf deze film uit 2009 van John Hillcoat niet eens alleen te bekijken! Het is soms zo woest en rauw dat je zou moeten overgeven. Het verhaal gaat over een vader en een zoon die naar het zuiden reizen in een post-apocalyptische wereld. Een groep kannibalen heeft hem in de gaten. Er is een bepaalde scène waarin de vader de man berooft die hem probeert te beroven en hem alle kleren uittrekt. Het is visceraal en wreed.
The Truman Show
Is het hele leven een tv-programma? Spelen we allemaal onze rol in een groots toneelstuk? Vragen Truman Burbank , wiens hele leven werd uitgezonden als een show voor hongerige ogen om van te smullen. Soms hebben we het gevoel dat we in de gaten worden gehouden, dat onze acties niet van ons zijn, maar dat we op de een of andere manier worden gecontroleerd. Truman ontsnapte uiteindelijk. Zul je?
De Matrix
Net als The Truman Show, De Matrix stelt een essentiële vraag over het leven: wat als alles wat je ziet in het begin nooit echt was? Het uitgangspunt van de film was zo sterk dat de release van de film leidde tot een reeks moorden. De moordenaars beweerden dat ze de slachtoffers uit de Matrix 'bevrijden'.
Mijn diner met Andre
Dit is een film die uitsluitend vertrouwt op de kracht van dialogen om je helemaal gek te maken. Wally Shawn en Andre Gregory zijn twee mensen met totaal verschillende waarden en idealen. Wanneer de twee een gesprek beginnen, leidt dat tot wereldschokkende onthullingen over het menselijk standpunt en de kwetsbaarheid van sociale waarden die ons allemaal zo na aan het hart liggen.
Hij is ziek
Mensen beweren dat deze film hen stof tot nadenken gaf waar ze maandenlang mentaal op kauwden. David Thewlis is een geweldige acteur en hier speelt hij Michael Stone. Stone is zijn gewone leven beu en wil er meer van. Een toevallige ontmoeting met een absoluut intrigerende vreemdeling verandert alles wat hij dacht te weten over het leven.
Melancholie
De wereld loopt ten einde. Het leven van Justine en Claire verandert voor altijd wanneer ze beseffen dat de aarde binnenkort zal botsen met een planeet genaamd Melancholie . De film brengt je in een depressie en laat je achter met een existentiële crisis zoals je nog nooit hebt gezien.
Eeuwige zonneschijn van de vlekkeloze geest
Deze film is het levende bewijs dat je nooit iets als vanzelfsprekend moet beschouwen. Zelfs de meest alledaagse en gewone momenten die je met je dierbaren doorbrengt, zijn belangrijk en je beseft het misschien niet eens. Joel en Clementine bewijzen dat een overhaaste beslissing hele levens op zijn kop kan zetten.
Einde van Evangelion
Deze psychologische scifi-thrillerfilm uit 1997 is gebaseerd op de Evangelion anime-serie. NERV staat tegenover de Achttiende Engel, die de mensheid zelf blijkt te zijn. Maar wat er met de wereld gebeurt, wordt bepaald door de keuzes die Shinji maakt. Het heeft een einde dat je NIET leuk zou vinden.
Synecdoche, New York
Een van de beste uitvoeringen van wijlen acteur Philip Seymour Hoffman, het verhaal is zo verwrongen en ingewikkeld als maar kan. Hoffman speelt Caden Cotard, wiens lichaam het begeeft vanwege een vreemde ziekte. Nu zijn leven uit elkaar valt, verzamelt hij een stel acteurs in New York, waar hij ze instrueert om hun leven te leiden in de nagemaakte constructies van een stad.
Requiem voor een droom
De film is zogenaamd gemaakt om een beroep te doen op het onderbewustzijn van de kijkers om contact te maken met andere mensen. De film wordt soms zo primair en overweldigend dat je hem graag zou willen pauzeren. Jared Leto en de magnifieke uitvoeringen van Jennifer Connelly zijn de kers op de taart.
