10 vintage superheldenshows waar volwassenen dol op zullen zijn, maar waar kinderen zich enorm mee zullen vervelen

Superheldenshows en films lijken misschien recente ontwikkelingen in de popcultuur, maar ze bestaan ​​al een paar decennia. Met de stijgende populariteit van strips, schakelden striphuizen over op filmproducties om een ​​nieuw publiek aan te trekken, en zo begon de reis van superheldenfilms en -shows. En wat een reis is het geweest!

De plot, regiestijlen, dialogen schrijven, alles is veranderd. De klassiekers zijn echter nog te jong om te sterven. Ze zijn misschien niet zo vermakelijk voor de hedendaagse adolescente kijkers die gewend zijn aan meer verfijnde scenario's en grafische afbeeldingen, maar degenen die zijn opgegroeid in de jaren '70 en '80 kunnen deze juweeltjes echt waarderen.

10. Lois en Clark: de nieuwe avonturen van Superman-The Man van staal wordt in deze serie heel anders geportretteerd. Zoals de naam al doet vermoeden, was de centrale focus van de plot de relatie tussen Lois en Clark. Voor oudere kijkers hielp de dynamiek tussen de twee hoofdrolspelers om een ​​echte band met de show te vormen. Maar voor de kinderen die zijn opgegroeid met het kijken naar films boordevol actie, zou het saai zijn.

9. Super Friends: Super Friends is waarschijnlijk de Thomas and Friends van zijn tijd. Met een bijna onzinnige verhaallijn is de show tegenwoordig zelfs voor 10-jarigen dom. Het staat vol met incompetente schurken en cliché oneliners. Naast de nostalgie die het bij oudere kijkers kan oproepen, is de serie een totale stinkerd.

8. Green Arrow: Arrow: Arrow maakt zijn debuut in 2012 en is een van de recentere shows in deze lijst. Hij is een beetje een Batman-knockoff; rijke man die als undercover burgerwacht opereert. Oliver Queen's vertolking van Groene pijl geeft het publiek geen echte glimp van de superheld, waardoor de serie een beetje saai wordt.

7. Helden: het was gecentreerd rond het idee dat gewone mensen superkrachten bezitten. Simpel gezegd, Heroes was een niet-geanimeerde Incredibles, minus de humor en levendigheid van een superheldenfilm.

6. Agents of SHIELD: Een van de meer populaire tv-series van Marvel, Agents of SHIELD, begon als een aanvullende productie voor de hoofd-MCU. Om deze reden was de show nogal saai, tenzij je regelmatig op de hoogte bleef. Het was ook meer aan de ruigere kant dan dat het verblindend was, waardoor het minder aantrekkelijk werd voor het jongere publiek.

5. Smallville: niet alle stripfanaten doen hun best om vertrouwd te raken met het hele achtergrondverhaal van een superheld. Dit was een belangrijk aspect dat de schrijvers van Smallville over het hoofd zagen bij het maken van de show. De verhaallijn zonder achtergrondkennis is niet genoeg om het publiek betrokken te houden.

4. The Incredible Hulk: De show uit 1978 met de toekomstige krachtpatser van de MCU was een van de favoriete shows van Stan Lee. Elke aflevering had thema's die verband hielden met problemen uit het echte leven, die Bruce Banner beter uitbeeldden dan al zijn volgende films. Het is echter niet jouw typische superheldenshow met trappen en stoten.

3. The Greatest American Hero: Wat The Greatest American Hero onderscheidt van de meeste superheldenshows, is het oorsprongsverhaal van de hoofdrolspeler. De avonturen van Ralph Hinkley kunnen echter een beetje repetitief zijn omdat de verhaallijn weinig afwisseling heeft. Als gevolg hiervan is de serie niet erg boeiend.

2. Batman-serie: De meeste mensen omschrijven de Batman-serie van Adam West als revolutionair. De serie heeft de klassieke elementen van de jaren 60-cinema: melige oneliners en overdreven vechtscènes.

1. Flash: lang voordat Grant Gustin's flash op CW debuteerde, werd in de jaren negentig een aparte serie over de Scarlet Speedster uitgezonden. In wezen is de show best goed. De verhaallijn draait voornamelijk om elementen uit de strips en we zagen Barry Allen als een briljante wetenschapper. De nieuwe serie is echter ongetwijfeld veel verfijnder en gepolijst qua kostuumontwerp, speciale effecten.

Bekijk de YouTube-video: